De huisvrouwmonologen RECENSIE

Als groot fan van de columns van de meestal hilarische Sylvia Witteman, heb ik De huisvrouwmonologen met pijn in mijn hart slechts 2 hartjes moeten geven. Waar je normaal gesproken kunt bouwen op haar vermogen om alledaagse mensen en alledaagse situaties op zeer originele en grappige wijze te beschrijven, komt dat talent dit keer helaas veel minder goed uit de verf. De huisvrouwmonologen is een theatervoorstelling, en het boekje is echt geschreven als een script: een schrijfstijl die niet iedereen aan zal spreken. Gijsje zegt dit, dan zegt Elise dat en reageert Saskia daar weer op. Dit zijn de drie dames waarover het verhaal gaat, en groter dan dat wordt het wereldje helaas ook niet.

Ik merkte dat de personages me af en toe irriteerden. Op het toneel kan het misschien komisch uitvallen, dat ligt aan wie het vertolkt, maar op papier werkte het voor mij niet echt. Gijsje, Elise en Saskia komen elk uit een andere generatie en lijken qua karakter en hun manier van leven totaal niet op elkaar, maar komen vooral vaak samen om te klagen over hun huiselijke beslommeringen. Ze zijn behoorlijk negatief, waardoor de herkenbaarheid soms ver te zoeken is. Zeker niet als jouw leven uit meer bestaat dan wassen en strijken. Positief is dat ze elkaar uiteindelijk wel aan het denken zetten. Hier en daar wordt het script onderbroken voor recepten of begeleidende muziektips. Dat is dan wel weer creatief bedacht. Het hardop lachen tot er tranen over je wangen lopen, wat vrij gebruikelijk is bij het lezen van teksten van mevrouw Witteman, gebeurde dit keer jammer genoeg niet. De huisvrouwmonologen lijkt een parodie te zijn op de typische huisvrouw, maar is een beetje als een witte was met een rode sok ertussen… jammer dus. Maar ach… volgende keer beter!

Heb jij de columns van Sylvia Witteman wel eens gelezen?