Geek girl (mooi anders!) RECENSIE

Ik weet niet wat het is met dit boek, maar het pakte me vanaf de eerste pagina. Gierend heb ik een aantal passages drie keer teruggelezen, om vervolgens te proberen ze voor te lezen aan mijn vriend, terwijl ik onverstaanbaar brabbelde van het lachen. Dat is wat Geek girl met je doet, het verandert je in een brabbelende giecheldebiel. And I like it.

Geek girl gaat over Harriet Manners, die een behoorlijke geek is. Dat weet ze omdat ze het heeft opgezocht in het woordenboek en ze voldoet aan alle criteria. O, en omdat iemand met rode viltstift heel groot ''GEEK'' op haar tas heeft gekalkt. Gelukkig heeft ze haar beste vriendin Nat. Ze verschillen behoorlijk, wat betekent dat ze zo nu en dan allebei iets met frisse tegenzin doen omdat de ander het zo leuk vindt. Zo keek Nat laatst een documentaire over bultrugwalvissen omdat Harriet die zo graag wilde zien, dus nu is het Harriets beurt om haar allergie voor mode uit te schakelen: haar vriendin neemt haar mee naar The Clothes Show Live, waar Nat hoopt ontdekt te worden door een van de modellenscouts die daar rondwandelen. Alleen wordt niet Nat, maar Harriet gespot...

Holly Smale heeft een fantastische schrijfstijl. Ze pakte me in, nam me mee en voor ik het wist had ik het boek uit. In minder dan een dag. Waar ik vooral van genoot waren de personages en hun onderlinge verhoudingen. Zo woont Harriet bij haar vader en stiefmoeder, die constant ruziën over onzin. Haar vader is een soort labradorpuppyziel gevangen in een mannenlichaam, en haar stiefmoeder Annabel is advocate (dus, volgens haar vader, een lichaam zonder ziel). Dan is er nog Toby, Harriets stalker. Zijn functie in het boek wordt me niet helemaal duidelijk, maar dat vergeef je hem, want hij is zo''n lekker idiote karikatuur van zichzelf. Maar mijn aller- aller- allerfavorietste personage was Wilbur, de scout. De koosnaampjes die hij voor Harriet verzint... ''babypanda'', ''boomkikkertje'', ''mandje vol perziken'', ''lief aardbeientaartje'' - hihi - nou ja, ik zal ze niet allemaal verklappen, maar je snapt de strekking.

Het enige wat mij een beetje tegenviel was de ondergeschikte rol van hunk Nick (Harriet weet bijna niets van hem, alleen zijn naam en dat hij echt vies sexy is - het voelde een beetje als instalove), maar ik hoop dat deel 2 verdergaat waar Geek girl ophoudt en Nick wat breder uitmeet. En het verandert niets aan mijn blije gevoel toen ik het boek dichtsloeg, dus die 5 hartjes blijven gewoon staan!

Heb je zin in een blij, luchtig boek dat je in sneltreinvaart uitleest? Ga dan voor Geek girl! Dit boek is hysterisch grappig. Tijd voor deel 2, kom maar op! *Klimt op tafel* WE WANT MORE, WE WANT MORE!

Ben jij net zo enthousiast over Geek girl als onze recensente? Waarom wel/niet?