De woedeuitbarsting van Beth RECENSIE

Elisabeth woont samen met haar stiefvader en moeder in het macho-Italië, waar zij een grote hekel aan heeft. En niet alleen aan Italië heeft ze een hekel, het 17-jarige meisje is boos op alles en iedereen. Op de politiek, op de crisis, op de mannen, op het meisje dat niet voor zichzelf opkomt. Maar ze is vooral boos op zichzelf, want haar zusje is dood en dat is haar schuld. Beth, zo noemt ze zichzelf, heeft een sterke mening over van alles en nog wat, en is ook niet bang om deze te laten horen. Hierdoor heeft ze niet alleen thuis problemen, maar ook op school en zelfs met de politie komt ze een aantal keren in aanraking. Uiteindelijk barst ze los, en het gevolg is een YouTube filmpje die over de hele wereld bekeken wordt: “De woedeuitbarsting van Beth.”

Beth mag dan wel overal een sterke mening over hebben, ik heb dat niet over dit boek. Het is niet slecht, maar ook niet ontzettend goed. Het is niet saai, maar ook niet onwijs spannend. Het is eigenlijk een doorsnee boek voor jongeren, maar toch heeft het iets speciaals. Je krijgt werkelijk een band met het meisje. In het begin snap je niet waarom ze haar grote mond steeds opentrekt en zich met alles en iedereen bemoeit. En vooral begrijp je niet waarom ze zo boos is. Gaandeweg ga je begrijpen hoe ze in elkaar zit en krijg je respect voor haar. Ze zegt tenminste wat ze denkt en waar het op staat, dat is een eigenschap die niet veel mensen bezitten.

Wat me wel opviel, en vooral heeft geïrriteerd, is het feit dat het boek niet echt een verhaal heeft. Het gaat gewoon over het leven van Beth en een aantal dingen die hierin gebeuren, meer niet. Er zijn stukken in verwerkt die eigenlijk overbodig waren en het wat chaotisch maakten. Zo zag Beth iedere keer als ze ging slapen lichtgevende bollen, die ze zelf maakte met haar handen. Maar vervolgens wordt dit niet meer uitgelegd, waarom wordt het dan überhaupt verteld? Bovendien kwam het YouTube-filmpje, waarvan ik dacht dat daar het hele boek om zou draaien, pas op het laatst aan bod. Ook hier wordt niet veel over verteld. Voor de lezers bevestigd het alleen maar dat Beth niet op haar mondje is gevallen en dat aan iedereen zal laten weten ook.

Voor mij heeft het boek niet veel meerwaarde, maar de persoon Beth is speciaal, en die zal ik me blijven herinneren.

Wat is jouw mening over De woedeuitbarsting van Beth?