Au pair: Berlijn, Berlin! RECENSIE

Lot, 17 jaar, is au pair in Parijs. Haar hobby? Films maken! Ze heeft de eerste al af. Zodra ze van haar vriendin Katrin hoort dat je je kunt inschrijven voor de internationale filmwedstrijd Under[ground]20 voor jongeren, heeft ze er dan ook totaal geen moeite mee om haar schattige oppaskindje Nicholas en Franse vriendje Idir te verlaten voor een korte stedentrip. Berlin, hier kommt sie!

Maar als je verwacht dat Au pair: Berlijn, Berlin! helemaal over die filmwedstrijd gaat, heb je het mooi mis. Lots film, Een zomer in Parijs, wordt niet genomineerd. In plaats daarvan heeft jurylid Johann Putz, een bekende internationale filmmaker, interesse in Lot als hoofdrolspeelster van zijn nieuwe film. Lot's toch al zo karige voorraad doorzettingsvermogen verdwijnt als sneeuw voor de zon. Wie wil er nu niet in een film spelen en beroemd worden? Zij in ieder geval wel! Tot ze erachter komt dat filmster helemaal niet zo’n glamorous beroep is als Lot voor ogen heeft… De regisseur lijkt een enorme hekel aan haar te hebben en ook de relatie met haar vriendje blijkt niet helemaal probleembestendig te zijn. Wat moet ze nu?

Om eerlijk te zijn ergerde ik me een beetje aan Lot. Een heel klein beetje maar. Om te beginnen kwam ze totaal niet geloofwaardig over als 17-jarige. De schrijfstijl is misschien hoe kinderen van 13 het willen lezen, maar een au pair zou wel iets volwassener moeten denken. Er worden nogal veel woorden gebruikt die het een beetje wanna be hip doen lijken en het steeds schakelen tussen verschillende talen leest ook niet altijd even gemakkelijk. Aan het einde van het boek is er trouwens wel een vertaling bijgevoegd van de buitenlandse woorden, maar daar kwam ik dan ook pas aan het einde achter. Daarnaast is Lot een beetje egocentrisch. Ze denkt geen seconde aan haar oppaskindje of aan hoe het nou echt met haar vriendje gaat, lijkt geen enkel probleem echt serieus te nemen en is vrij zelfverzekerd. Niet het type personage waarvoor ik medelijden zou kunnen voelen.

Het verhaal op zich is wel leuk. Niet al te diepgaand, maar het leest wel lekker weg en is vrolijk. Ook staan er leuke dingen achterin, waaronder een lijst met tips voor als je naar Berlijn gaat en een link naar Lot's blog op internet. Toch vond ik het boek niet echt een aanrader voor de doelgroep (13+). Misschien is het geschikt als je op zoek bent naar even iets tussendoor, maar als je een verhaal zoekt met een beetje diepgang en een leuk hoofdpersonage, zou ik toch echt wat anders zoeken. Etwas mehr toll.

Ben jij het eens met de 2 hartjes die dit boek krijgt?