17 and the city RECENSIE

"Nog nooit is er een generatie zeventienjarigen geweest die zo’n volwassen en vrij leven kon leiden als de huidige. Shoppen, gamen, blowen, drinken, feesten, chillen en loungen: veel zeventienjarigen hebben de tijd van hun leven." Santje Kramer treedt in de voetsporen van Johan van der Keuken, die in 1955 het beroemde boek Wij zijn 17 publiceerde, en portretteert deze groep ruim een halve eeuw later in de periode tussen puberteit en volwassenheid, tussen scooter en auto. Ze laat zeventienjarigen aan het woord over seks en relaties, geld en politiek, rechten en plichten, beroepskeuze en opleiding. Haar dochter, Tessel de Zwart, maakte er iPhone-foto’s bij van zichzelf, haar vrienden en haar vriendinnen.

Toen het boek verscheen, trok het op de een of andere manier mijn aandacht. De combinatie van de titel, synopsis en vrolijke foto’s lonkten naar me en dus besloot ik dit boek te recenseren. Een goede keuze bleek later. Het boek, geschreven door Santje Kramer, gaat over (de titel zegt het al) jongeren van 17. Deze jongeren zitten eigenlijk in een tussenleeftijd. Tussen tiener en volwassen zijn. Je mag wel scooter  - maar geen auto - rijden, je mocht tot voor kort wel bier en wijn, maar geen sterke drank. Toch worden de jongeren van tegenwoordig steeds ‘ouder’ en dat blijkt ook duidelijk als je dit boek leest.

Het boek is grofweg verdeeld in twee delen: informatie en interviews. In het informatieve deel vertelt Santje Kramer over de wereld waarin zeventienjarigen momenteel leven. Dit doet zij vanuit het oogpunt van zichzelf, andere ouders, tieners, docenten en deskundigen. Leuk om deze wereld vanuit verschillende oogpunten te bekijken. Vervolgens interviewt zij 14 jongeren van 17 jaar. Je merkt dat er een best groot verschil is, waar de één nog wat meer kind is, is de ander al praktisch volwassen (of in ieder geval in zijn/haar oogpunt). Aan het einde van het boek staan nog wat feitjes en praktische informatie.

Het leuke aan dit boek is dat ik zelf een beetje een ‘tussenleeftijd’ heb betreft de doelgroep van dit boek. Het boek is denk ik het leukst om te lezen als je zelf rond de 17 bent of als je kinderen rond de 17 hebt. Ik ben zelf al een tijdje geen 17 meer, maar ik heb ook geen kinderen. Wel heb ik een jaar gewerkt als uitwonend au pair bij twee meiden rond die leeftijd. Ik vond het daarom erg leuk om dit boek te lezen, het was aan de ene kant erg herkenbaar, maar aan de andere kant vernieuwend.
Het fenomeen FRIS feesten bijvoorbeeld, was totaal nieuw voor mij. Wel herkende ik dingen die ik zelf gezegd zou hebben, maar viel soms ook van de ene verbazing in de andere, als ik las hoe volwassen deze tieners zichzelf vinden. 

Het boek wordt opgefleurd door de foto’s van Santje’s dochter en vrienden. De foto’s zijn voornamelijk met iPhones gemaakt. Ik vind dit het boek een extra dimensie geven. Het levensmotto lijkt ‘geld moet knisperen’, alles moet hip zijn en er vooral tegenover anderen goed, stoer en chique uitzien. Ik vind het altijd een beetje stom om te zeggen maar het is een puur en eerlijk boek. Het geeft een leuk kijkje in de wereld van de jongvolwassenen. Daarom vind ik ook dat dit boek niet echt een specifieke doelgroep heeft. Het is leuk voor jong en oud, dus zeker een aanrader wat mij betreft!

Hoe was jij toen je 17 was?