Recensie: De parttime-junkie RECENSIE

GHB staat bij velen vooral bekend als iets waarvoor je bij het uitgaan moet waken: enge mannen zouden de vloeistof zomaar in je drankje kunnen gooien en daarna van alles met je kunnen doen terwijl jij weerloos bent. Maar het komt ook steeds vaker voor dat mensen zwaar verslaafd raken aan GHB. Dit komt mede doordat de ingrediënten nogal goedkoop en makkelijk te verkrijgen zijn. Je kan het dus thuis zelf maken, hoewel de dosering erg nauw luistert. Het boek De parttime-junkie is geschreven door Renee, die hier helaas alles vanaf weet. Nooit zou je denken dat zij verslaafd zou raken: ze komt uit een goed milieu, is hoogopgeleid, heeft een verantwoordelijke baan, een huisdier en een dak boven haar hoofd. Het lijkt allemaal heel normaal, maar dat is het ingewikkelde met GHB: je krijgt er geen kater van en in principe kun je er gewoon mee functioneren, zoals Renee deed. Ze volgde een HBO-studie en haalde deze keurig binnen 4 jaar en met goede cijfers. Daarna had ze een baan als maatschappelijk werker in de verslavingszorg, nota bene. En dat alles terwijl ze samen met haar vriend ontelbare hoeveelheden GHB gebruikte, aangevuld met speed, coke, XTC en alcohol.
Zes jaar lang houdt ze dit vol, totdat ze in een gesprek met haar moeder – tevens professioneel therapeute – breekt en alles opbiecht. Vanaf dan gaat het snel: Renee kickt af met hulp van haar moeder en krijgt twee maanden lang intensieve hulp van een kliniek. Maar daarmee is de strijd nog niet gewonnen: pas ruim drie jaar later zou Renee zich weer wat meer zichzelf voelen. 

In dit boek beschrijft ze haar leven tot nu toe, zowel haar verslaafde jaren als de afkickperiode. Dat doet ze heel feitelijk en beschouwend, soms bijna emotieloos: misschien voelde ze toentertijd ook geen emoties maar verdoofde ze die met alle middelen. Ik merkte bij mezelf vooral ongeloof tijdens het lezen. Ongeloof over hoe weinig kennis er toen was over het gevaar van GHB, zowel bij gebruikers als bij deskundigen. Ongeloof over hoe Renee studie en werk heeft kunnen combineren met zoveel drugsgebruik. Ongeloof dat ze zichzelf - totdat ze stopte - nooit als verslaafde zag. Ongeloof over hoe haar vrije tijd eruitzag en hoe haar vrienden zich gedroegen. En ongeloof over hoe haar twee werelden soms helemaal door elkaar liepen zonder dat iemand ook maar iets doorhad. Ik hoop dat dit boek voor iedereen een grote eye-opener is: GHB is een groter gevaar en een groter probleem dan we denken! Zeker verslavingsdeskundigen en mensen die dit spul ‘recreatief’ gebruiken zouden dit boek echt moeten lezen, maar ook als je nog nooit iets met GHB te maken hebt gehad is het erg interessant om eens een blik te werpen in dit wereldje.

Zou jij dit boek willen lezen?