Recensie: Bloedband RECENSIE

Wauw. Wauw. WAUW! Het eerste deel uit de Blood of Eden serie was al hartstikke spannend, Bloedband doet daar nog eens een schepje bovenop. Weet dat wanneer je dit boek gaat lezen, je het in een vloek en een zucht uit zal hebben. 

 

Bloedband gaat verder waar het eerste boek, Onsterfelijk, eindigde. Allie heeft Zeke achter moeten laten in Eden, de plek waar hij al jaren naar op zoek was. Naast het feit dat Allie niet welkom is in Eden, heeft ze ook een andere reden om die plek te verlaten: haar maker, Kanin, is in de handen gevallen van een psychopathische vampier en het is haar taak om hem te redden. Al snel blijkt dat Allie zich niet alleen om Kanin druk moet maken: het roodlongvirus is terug en gevaarlijker dan ooit. Niet alleen mensen lopen gevaar, ook vampiers moeten vrezen voor hun leven…

 

Allie is nog altijd even stoer als in het eerste boek: ze doet haar best om zo menselijk mogelijk te blijven, maar ze laat niet over zichzelf heen lopen. Die tweede eigenschap komt haar zéér goed van pas, want ze moet in dit boek veel samenwerken met haar vijand Jackal. Waar ik in het vorige boek nog een hekel aan hem had, vond ik hem in dit boek geweldig. Hij zorgt voor een flinke dosis humor en de conversaties tussen hem en Allie zijn heel vermakelijk. Het mooie aan deze serie is hoe perfect Julie Kagawa alle personages uitwerkt. Je leert iedereen goed kennen en je begrijpt waarom ze bepaalde keuzes maken. Ik was het niet altijd eens met de keuzes die gemaakt werden, maar ik kon het wel snappen.

 

Het enige minpuntje aan dit boek is het tempo: de eerste ±100 pagina’s misten wat vaart. Saai was het zeker niet, maar ik vloog niet door bladzijden heen. Gelukkig compenseert de rest van het verhaal het ietwat trage begin. 

 

Bloedband is een ijzersterk vervolg en het einde heeft mij smachtend achtergelaten naar boek drie. Als je nog niet aan deze serie begonnen bent, dan raad ik je zeker aan de boeken eens op te pakken. Dit is verre van een typisch vampierenboek!