Recensie: Schaduwkant RECENSIE

In wat voor bui is hij als hij vanavond thuiskomt? Maddy en haar kinderen lopen elke dag op eieren om woede-uitbarstingen van Ben te voorkomen. Heeft één van de kinderen zich gestoten? Dan heeft Maddy niet goed genoeg opgelet. De rommel in huis, de achterstallige rekeningen, alles ligt aan haar. Om een balans te vinden tussen haar werk, kinderen en opvliegende man, neemt Maddy haar toevlucht tot kalmerende pillen. Terwijl ze als maatschappelijk werkster dagelijks mishandelde vrouwen helpt, durft ze zelf geen stappen te ondernemen. Emma, de oudste dochter, ziet dat haar moeder het allemaal niet aan kan. Lunchpakketten maken, haar jongere zusje Gracie en broertje Calem bezighouden; ze voelt zich verantwoordelijk. Onbewust leunen haar ouders steeds meer op haar. Emma voelt zich steeds meer een oppas en huishoudster in plaats van een 14-jarig meisje. Als Maddy en Ben een ernstig auto-ongeluk krijgen, wordt het voor de kinderen alleen maar zwaarder. Terwijl Maddy met hersenletsel in coma ligt, ontdekt Ben dat het niet meevalt om alle ballen in de lucht te houden. Verscheurd door schuldgevoel - hij reed immers veel te hard - probeert hij zijn fouten goed te maken door er nu voor Maddy te zijn. Terwijl hij hulp van de familie wegwuift uit trots, neemt Emma de moederrol steeds meer over. Als Maddy eindelijk - beschadigd - thuiskomt, kan Emma er niet meer tegen.

 

Schaduwkant is het verhaal van een gezin dat op het eerste gezicht leuk en normaal lijkt. Alle goede bedoelingen ten spijt hebben de kinderen het zwaar. Je leest beurtelings vanuit Maddy, Ben en Emma, waardoor je de situatie vanuit drie oogpunten bekijkt. Je begrijpt dat Maddy gewoon op is en dat Emma zich boos en gefrustreerd voelt. Voor Ben kan je moeilijker begrip opbrengen. Hoewel het boek veel realistische details bevat, heeft de schrijfster er voor mijn gevoel wel heel veel elementen in proberen te verwerken. Bijvoorbeeld dat de kleine Gracie opeens zwaar gelovig is en Emma haar en haar broertje meesleept naar een synagoge. Dat de rabbijn niets onderneemt terwijl hij merkt dat de kinderen worden verwaarloosd, is een loose end. Ook Maddy's vriendinnen Kath en Olivia hebben blijkbaar niet door hoe zwaar er op Emma wordt geleund, hoewel Olivia nota bene maatschappelijk werkster is. Zelfs opa, oma en tante Vanessa laten Emma eten klaarmaken voor de kinderen. Hoewel het ernaar uitziet dat Maddy uiteindelijk de juiste keuzes maakt, blijf je je afvragen of er voor Emma een goede afloop inzit. Een emotioneel boek dat twee belangrijke taboes aan de kaak stelt.