Recensie: Ik denk dat dit het einde is RECENSIE

Na een doodgewone schooldag stapt Lotte een leeg gebouw binnen, gewoon om te kijken. Daar ontmoet ze Maas, een jongen zonder thuis. Die ene ontmoeting verandert haar leven. Want als de politie binnenvalt, slaat hij op de vlucht, met Lottes medaillon nog in zijn hand. Lotte moet en zal hem - en dan vooral haar sieraad - terugvinden. Tijdens haar zoektocht ontdekt ze meer over de verborgen wereld van zwervers en leert ze Maas stukje bij beetje kennen. Terwijl Lotte haar grenzen steeds verder verlegt om haar nieuwe vriendje Thomas niet te verliezen, maakt ook Maas rare sprongen om de mooie Bodil voor zich te winnen. Het lijkt een onmogelijke zaak, maar Maas is een doorzetter. Pas als hij gewond raakt, is hij gedwongen zijn kwetsbare kant te laten zien en Lotte om hulp te vragen. Hoewel het in eerste instantie om haar medaillon draait, is Lotte steeds meer met Maas begaan én het verhaal dat hij met zich meedraagt. Ik denk dat dit het einde is dwingt de lezer om na te denken. Het laat zien dat er meer is dan alleen goed of fout, dat de wereld niet zwart-wit is. 

 

Je leest afwisselend vanuit Lotte en Maas, waardoor je elke situatie vanuit twee totaal verschillende oogpunten bekijkt. De gedachten van Lotte zijn in een net lettertype weergegeven, die van Maas zien er stoerder uit. Dat is een leuk detail. Hoewel Maas dingen doet die niet oké zijn, kan je als lezer toch begrip voor hem opbrengen en verdient hij steeds meer sympathie. Erg knap gedaan! Maren Stoffels laat met dit boek duidelijk zien hoezeer ze is gegroeid als auteur. Dit is niet zomaar een meidenboek, maar een boek met een boodschap. Wel lijkt het op een wat oudere doelgroep te zijn gericht, gezien de heftige en soms schokkende gebeurtenissen. Maar misschien is het juist hierdoor dat de auteur vanaf nu niet alleen meiden maar ook jongens als enthousiaste lezers kan verwachten.