Recensie: Rachel, een document RECENSIE

De negentienjarige Charles Highway trekt tijdelijk bij zijn zus in Londen in om zich voor te bereiden op zijn toelatingsexamen voor Oxford. Zijn dagen zijn gevuld met studeren en van bil gaan, met welk meisje zich daar ook maar voor leent. Als hij Rachel ontmoet, zet hij alles op alles om ook haar te veroveren. Tot hij – tot zijn eigen verbazing – verliefd wordt op Rachel. Ook Charles’ zus, wier huwelijk in een diepe crisis is beland, heeft veel baat bij de komst van Rachel. Kan Rachel het leven van Charles en zijn familie veranderen?

 

Ik zal maar gelijk heel eerlijk zijn: ik heb meerdere malen op het punt gestaan om het op te geven. Ik heb me met grof geweld door het verhaal moeten slepen, in de ijdele hoop dat ik het toch zou waarderen als ik het einde maar haalde. Ik heb het eind gehaald. Ik waardeer het niet.

 

Charles is alleen maar bezig met seks. En niet eens op een veilige manier, zo blijkt uit de heerlijk smakelijke omschrijvingen van de soa’s die hij allemaal al heeft gespaard. Ook bij Rachel is in eerste instantie het doel om haar in bed te krijgen. Charles pakt het haast projectmatig aan, door hele documenten aan te leggen met informatie over Rachel en hoe hij haar het beste kan versieren. Middenin zijn veroveringscampagne beseft hij zich ineens dat hij verliefd is geworden op haar. Als lezer slaak je hier even een zucht van verlichting, want dit moet zijn banale houding toch hopelijk wat beter maken. Niet dus. Uit niks blijkt dat hij verliefd is op haar. De manier waarop hij over haar spreekt en op haar neerkijkt is ronduit schandalig. En als Charles en Rachel dan eindelijk seks hebben, is het één grote acrobatenshow van Charles. Hij vouwt haar op en gooit haar door het bed – absoluut niet een tedere eerste keer die je zou verwachten bij twee geliefden. 

 

Charles is dus een lamlendig ei. Hij is niet grappig, hij is niet begaan met anderen. Hij is vooral heel vol van zichzelf en van zijn literaire kennis, iets wat zich uit in het taalgebruik in het boek. Het verhaal is geschreven vanuit Charles en staat bol van de pretentieuze, niet door te komen zinnen. Ik lees heel veel en ik heb me door weinig boeken zo moeten worstelen als door Rachel, een document. Met dit enorm lastige taalgebruik, een draak van een hoofdpersoon en een keur aan onaardige en onbegrijpelijke bijpersonen slaat dit verhaal echt alle planken mis.

 

Ik ben blij dat ik het uit heb. Hou je van hitsige, pretentieuze, onsympathieke tienerjongens en van niet door te komen taalgebruik, dan zou je je aan Rachel, een document kunnen wagen. Ik heb het einde gehaald. En daarmee is alles gezegd.