Recensie: Costa Del Sol RECENSIE

Elines man - Alexandro- overleed in een auto-ongeluk waardoor ze als jonge weduwe met haar twee kinderen achterblijft. Net voor dat ongeluk kreeg hij echter een dreigbericht. De politie kon de zender nooit achterhalen en Eline liet het achter zich. Bij het ongeluk van Alexandro raakte nog een andere man betrokken. Wanneer zijn vrouw - Sara - op een dag plots aan de deur van Eline staat, beginnen ze samen aan een zoektocht naar de waarheid. Eline is ervan overtuigd dat de dood van Alexandro niet zomaar een ongeluk was. Samen met Sara en haar kinderen trekt ze naar de Costa Del Sol. Daar komt iets boven water dat het daglicht eigenlijk niet mocht zien. 

 

Dit boek brengt je helemaal in vakantiesfeer, maar zorgt ervoor dat je je niet gaat vervelen. Al snel gebeuren er vreemde dingen; een figuur in een boerka duikt overal op en de kinderen van Eline verdwijnen wel vaker voor een tijdje. Het wordt niet akelig of bloedstollend, maar ik had er telkens een gevoel van onbehagen bij. 

 

De lezer wordt meegesleurd in een familie vol raadsels en geheimen. Eline weet evenveel als de lezer en samen met haar wordt alles langzaam duidelijk. Ik had een vermoeden dat werd bevestigd, maar ik ga niet zeggen dat het een voorspelbaar boek is. 

 

Ik kon me goed in deze vrouw en haar gevoelens inleven. Het boek speelde zich op mijn netvlies af alsof ik een film keek. Suzanne Vermeer heeft hiermee weer een heerlijk zomerse thriller geschreven die je meesleept tot op het einde.