Recensie: Leugens RECENSIE

Albert en zijn zusje zijn dagelijks getuigen van de ruzies tussen hun ouders. Deze ruzies blijven niet enkel bij woorden en worden met de dag heftiger. Albert ziet het daarom allemaal niet meer zitten, hij spijbelt vaak. Waarom zou hij überhaupt nog naar school gaan? Alles verandert wanneer hij de mooie Evelien ontmoet. Op slag is hij verliefd en zijn leven heeft weer zin. Maar ondertussen stapelen leugens zich op. Ook tegen Evelien kan hij niet eerlijk zijn. En dan loopt alles compleet uit de hand... Hoe hou je jezelf staande in een web van leugens?

Net als Chatroom, een boek van Helen Vreeswijk dat ik eerder heb gerecenseerd, leest Leugens voornamelijk lekker weg. Het vlot geschreven verhaal kabbelt tot op ongeveer driekwart van het boek voort, voordat het echt spannend wordt. Het voelt tot op dat moment vooral aan als een paar afleveringen van GTST: veel drama. De titel is in ieder geval een goede samenvatting van het boek. Daarbij zijn de verschillende verhaallijnen van Albert, zijn ouders en het politieonderzoek goed in elkaar verweven. Vooral de derde verhaallijn is een welkome afwisseling. De karakters zelf ogen geloofwaardig en je ziet wat hen tot het uiterste drijft. Wat dat betreft is de spanning wel goed opgebouwd. Al met al vond het ik laatste gedeelte van het boek het leukst. Wat misschien aangeeft dat het kabbelen iets te lang duurde. Overigens heet de hoofdpersoon volgens de flaptekst ‘Alfred’ en volgens het boek zelf ‘Albert’. Foutje?