Recensie: Ijs & steen RECENSIE

Tella zit nog altijd midden in de Zwavelloop, de race door vier ecosystemen met als hoofdprijs het Medicijn voor een doodzieke geliefde. De eerste twee ecosystemen, het oerwoud en de woestijn, heeft Tella met behulp van haar vrienden overleefd. De laatste twee ecosystemen zijn de oceaan en de bergen. Deze onderdelen beloven nog veel gevaarlijker te worden dan de eerste helft van de race. Hoe ver gaat Tella om het leven van haar broer te redden? En wie kun je eigenlijk nog vertrouwen als iedereen om je heen geheimen heeft?
 
‘Wauw, wat is dit een goed boek!’ Dat was mijn eerste gedachte toen ik IJs en Steen dichtsloeg. Ik vind dit deel zelfs beter dan het eerste deel, Water en Vuur. Wat ik prettig vond is dat Tella in IJs en Steen veel volwassener is dan in het eerste deel. Je kan goed merken dat ze gegroeid is. Toch komt hier en daar het meisje in haar nog naar boven, voornamelijk in de vorm van een voorliefde voor glitters. Hoewel deze obsessie voor glitters wat kinderachtig over kan komen, ben ik blij dat Scott Tella af en toe toch nog een tiener laat zijn, al is het maar in Tella’s gedachten. Ze is en blijft toch een meisje van zestien en ik had het ongeloofwaardig gevonden als ze ineens in een doorgewinterde soldaat veranderd zou zijn.
 
Het verhaal zelf is ontzettend spannend. Op Goodreads zei Scott zelf al dat ze had geprobeerd nog meer actie te verwerken in dit deel dan in Water en Vuur. Dat is haar zeker gelukt! Dit boek zit vol actie, spanning en gevaar en dat maakt dat je tot aan de laatste bladzijde wil blijven doorlezen. Scott is niet mild voor haar personages. Ik heb ontzettend meegeleefd met Tella’s groep en hun Pandora’s. Ik heb van elk moment genoten en ik hoop dan ook dat er nog een derde deel komt. Ik ben namelijk nog lang niet klaar met Tella’s verhaal!