Recensie: Een heel bijzonder meisje RECENSIE

Alicia is elf wanneer haar ouders zich aansluiten bij een gemeenschap. Deze gemeenschap bestaat uit succesvolle mensen die tijdens hun vakantie in Italië samen komen om te dansen en te feesten. De leider van deze gemeenschap, genaamd ''Casa Nostra'', is de mooie Sofía. Alicia bewondert haar enorm. Alicia leidt verder een doornormaal leven op school en met haar gezin, maar tijdens de vakanties leert ze het leven en de liefde kennen. Op een gegeven moment mag Alicia's vader van Sofia een eigen ''Casa Nostra'' gaan beginnen in Amsterdam. Alicia's leven gaat gewoon door, maar ze leeft voor de weekends waarin ze deelneemt aan de grote feesten. Het gezin van Alicia lijkt de grip op de realiteit steeds meer te verliezen. Ze worden steeds meer in beslag genomen door de gemeenschap. De familie wordt met een geheel andere zijde van Sofiá geconfronteerd als de media om de hoek komt kijken.

 

De schrijfster van dit boek, Anna van Praag, groeide als tiener deels op in een sekte. Het boek is niet autobiografisch, maar is wel geschreven vanuit haar eigen ervaringen. Dit maakt het interessant: ik heb nooit eerder een boek gelezen over een sekte. Hier wordt in Nederland sowieso weinig over gesproken. Daarom is het ook zo bijzonder dat je in dit boek leest hoe het er in een sekte aan toe kan gaan. Denk aan seks, drugs en misbruik.  

 

Dit boek is een lange brief van Alicia aan de leider Sofía. Het is dus geen boek met een heel duidelijk plot, maar het zijn vooral herinneringen aan de tijd in de gemeenschap. Het is mooi om te lezen hoe het opgroeien in een gemeenschap effect kan hebben op een elfjarig meisje en op haar hele gezin. De schrijfstijl is erg intrigerend, maar van mij hadden de personages meer uitgewerkt mogen worden. Alicia is mooi neergezet, maar ik had meer willen weten over haar ouders, May en de leider Sofía. Ondanks dat de familie van Alicia buitengesloten wordt van de gemeenschap, blijft Alicia positief over Sofía. Ondanks dat ze het niet met die woorden zegt, merk je dat ze met heimwee terugdenkt aan die tijd. Ze heeft een mooi portret geschetst van het opgroeien in de gemeenschap, ookal is er op een vervelende manier een einde aan gekomen. Dat siert de schrijfster, dat ze toch nog positief kan blijven.

 

Ik heb lang zitten twijfelen of ik dit boek drie of vier sterren wilde geven. Het boek bevat maar 142 pagina's, waardoor je het boek binnen een dag uit hebt. Het onderwerp is interessant dus het had wat mij betreft nog meer de diepgang in mogen gaan. Toch vind ik Een heel bijzonder meisje een heel bijzonder boek.