Recensie: Honingzoete dagen RECENSIE

Cherie-Lynn ‘Sugar’ Wallace komt in New York terecht, daar heeft de bijenkoningin voor gezorgd. Sugar is een imker, en ze neemt haar bijtjes overal mee naartoe. Eenmaal daar aangekomen ontmoet ze natuurlijk haar nieuwe buren. Ook ontmoet ze Theo. Maar Sugar gelooft niet meer in liefde, en helemaal niet meer in liefde op het eerste gezicht. Dit komt door wat ze in het verleden heeft meegemaakt. Zou Theo haar het tegendeel kunnen bewijzen?

 

Honingzoete dagen is het eerste boek dat ik van deze schrijfster lees. Ik wist dus totaal niet wat ik kon verwachten en hoe haar boeken in elkaar steken. Toch bleek dat ik Honingzoete dagen best leuk vond! Ik moet wel zeggen dat ik er heel erg in moest komen, maar na ongeveer de helft van het boek werd het super leuk. De hoofdpersoon, Sugar, is een superlieve jonge vrouw. Ze neemt haar bijen overal mee naartoe en ze zorgt voor ze alsof ze haar kindjes zijn. Maar natuurlijk heeft Sugar ook het nodige meegemaakt in het verleden. Het duurt even voordat je weet wat er precies gebeurd is, maar ze zal je het allemaal vertellen. Vanaf het moment dat ze het me vertelde, vond ik het verhaal ook weer interessanter te worden.

 

Het leuke van dit verhaal vind ik het fleurige eraan. Ik vind het verhaal heel fleurig, met een superlieve jonge vrouw en haar bijtjes. Ook krijgen deze bijtjes een stem in het verhaal, en dan vooral de koningin: Elizabeth VI. Zij voelt al aan dat Sugar iets voor Theo voelt, voordat Sugar dit zelf in de gaten heeft. Ik persoonlijk heb helemaal niks met bijen en andere beestjes, dus voor mij kwam het niet geloofwaardig over dat die bijen zo konden denken. Toch vond ik dit een heel erg leuke toevoeging op het verhaal. Daarbij zijn ook de andere personages heel erg leuk. Hiermee bedoel ik de buren van Sugar. Iedere buur is een ander persoon, en heeft iets anders meegemaakt. Het moment wanneer uitkomt waarom juist die buren allemaal bij elkaar horen, vind ik heel erg leuk. Er zit een plottwist in die ik in geen miljoenen jaren zag aankomen!

 

Je moet bij Honingzoete dagen niet denken aan een zwaar boek dat je erg mee zal slepen. Ik vond dit een leuk boek met een makkelijke schrijfstijl, zodat je er snel doorheen vliegt. Het is een leuk boek om even tussendoor te lezen, maar niet om uit een leesdip te komen: het begin pakte mij namelijk niet helemaal. Alsnog een aanrader voor iedereen die eens opgefleurd wil worden door middel van een leuk boek en een superlieve jonge vrouw met haar bijtjes.