Recensie: De oppas RECENSIE

Kim is de oppas van kleine Suze en haar broer Max. Kim heeft een hekel aan kinderen en neemt haar werk niet serieus. Ze steek liever een joint op of gaat naar bed met buurman Anton. Hij is de man van de kinderloze en tikkeltje verknipte Dorien. Suze wordt op een dag vermist en haar lichaam wordt gevonden in de tuin van de oppas. Kim wordt beschuldigd van de moord, maar ze ontkent en Max ook. De twee beweren dat Anton de dader is. Als Kim weer vrij komt na dertien jaar besluiten zij en Max wraak te nemen. 

Soms heb je een boek waarmee het na de eerste bladzijde al klikt. Voor mij was dit het geval met 'De oppas' van Jet van Vuuren. Het boek deed me een beetje denken aan die van Esther Verhoef, één van mijn favoriete schrijfsters. Een spannende thriller, als je eenmaal begonnen bent is het moeilijk om het boek nog weg te leggen.

In het boek wordt er steeds afgewisseld in tijd en personages. Voor mij was dit niet heel storend, maar ik kan mezelf voorstellen dat het wel lastig bij te houden is voor anderen. Voor mij was het duidelijk en het verhaal las vlot weg met een prettige schrijfstijl. Tijdens het lezen heb ik constant in spanning gezeten. In het begin van het boek kan iedereen de moordenaar van Suze zijn. Gedurende het verhaal krijg je steeds meer hints en begin je te begrijpen hoe de vork in de steel zit. Dit zorgt ervoor dat je verder wilt blijven lezen.

De personages zijn heel erg goed uitgewerkt. Er wordt in detail omschreven wat ze doen, hun gevoelens en karakter. Het leukste is dat de personages verknipt zijn, maar toch herkenbaar. Ondanks dat het heel specifiek is uitgewerkt, blijft er toch nog wat over qua verbeelding. 

Het einde vond ik minder sterk dan de rest van het boek. Een tikkeltje voorspelbaar. Jammer dat het geen onverwachte wending kreeg. Daarom krijgt 'De oppas' vier hartjes, in plaats van vijf hartjes.

Ondanks het einde ben ik erg enthousiast over 'De oppas'. Ik ben zeker van plan om te beginnen in de vorige boeken van Jet van Vuuren.