Recensie: Speel met vuur RECENSIE

Als muzikante Julia in een antiekwinkel in Rome een muziekstuk tegenkomt, kan ze deze niet laten liggen. Ze neemt het stuk mee naar Boston en studeert het in. Steeds als ze het stuk speelt, gebeuren er onverklaarbare en verschrikkelijke dingen. Julia krijgt het vermoeden dat het komt door het stuk en besluit op onderzoek uit te gaan. Haar omgeving begrijpt niet waar ze mee bezig is en verklaart haar voor gek. Maar de vraag is: wie is hier nu gek?

Ik begon te lezen en haakte na twee hoofdstukken af. Ergens kon ik me niet voorstellen dat ik dit boek ooit leuk zou gaan vinden. Een wonder, want ik ben over het algemeen dol op Tess Gerritsen. Maar dit verhaal irriteerde me volledig in het eerste hoofdstuk. Ik realiseerde me dat het kwam door het idee dat het verhaal voorspelbaar was. En dan haak ik snel af.

Een paar weken later besloot ik om het boek Speel met vuur nog een kans te geven. Een recensie schrijft zich immers niet zomaar. Ik begon aan het derde hoofdstuk en het voelde alsof het boek herschreven was in die paar weken. Alsof mijn boekenkast stiekem een Tess Gerritsen herbergt, die zich iets had aangetrokken van mijn tegenzin. Het verhaal greep me namelijk en liet me niet meer los. Ik heb het boek vervolgens in een paar uur uitgelezen, ik wilde – ik kon! – niet meer stoppen.

Opnieuw bewijst Tess Gerritsen haar onvoorspelbaarheid en haar talent voor het vertellen van verhalen. Ze heeft met Speel met vuur een wat lichtere thriller neergezet dan we van haar gewend zijn, maar het is opnieuw een steengoed boek.