Recensie: Zilver RECENSIE

Een meisje dat met gevaar voor eigen leven het familiezilver beschermt tijdens de grote overstroming van 1953 had nooit kunnen voorspellen hoezeer dat haar levensloop zou veranderen. Nu is ze een oude vrouw die samen met haar man probeert te genieten van hun familie. Ieder lid kampt wel met zijn of haar eigen problemen, maar daar laten ze zich niet klein door krijgen. Integendeel! Wanneer kleindochter Andrea door een misverstand haar relatie ziet uitdoven, werpt ze zich volledig op het ontcijferen van het geheim dat aan het familiezilver kleeft. Nooit had ze durven dromen dat haar ontdekkingen zulke gevolgen zouden kennen. Is de familie er wel klaar voor?

Romantische verhalen worden regelmatig onder de categorie ‘schuldige pleziertjes’ gecatalogiseerd. Het Valentijnsgenootschap probeert daar verandering in te brengen door onder andere elk jaar een prijs uit te reiken binnen het genre. Gezien Gerda van Wageningen een actief lid vormt van dit genootschap was ik dan ook erg benieuwd naar haar ‘Zilver’. Een goed romantisch verhaal gaat er bij mij altijd wel in.

De flaptekst beloofde me alvast een fijn verhaal waardoor ik enthousiast aan dit boek begon. Echter werd al snel duidelijk dat ik dat enthousiasme zou moeten temperen.

Allereerst is er de zeer verwarrende naamgeving waardoor er drie Jobs, twee Andrea’s enz… bestaan. Dit maakt het zeker in het begin niet zo eenvoudig om iedereen uit elkaar te houden. Naarmate het boek vordert, passeren er steeds meer perspectieven de revue. Dit vertaalt zich in eindeloze herhaling van dezelfde onderwerpen, alleen steeds vanuit een ander personage gezien. Omdat de fijne familie in zowat alles dezelfde mening deelt, is dit erg saai. Er vindt tevens veel uitleg plaats door middel van dialoog. Ook de talrijke moralistische lessen die er in verwerkt zijn, hadden wat mij betreft niet gehoeven. Bovendien ben ik niet overtuigd van de vele probleempjes die je door het boek heen moeten leiden. De meeste ervan kennen immers een voorspelbare afloop.

Ondanks deze struikelblokken vond ik het geen slecht boek en dat is vooral te danken aan Gerda van Wageningen haar talent om een sfeer op te roepen. Het brengt haar personages tot leven. Gezien haar indrukwekkende palmares van honderd boeken zou ik zeker een ander verhaal van haar proberen.

‘Zilver’ kent zonder twijfel haar thuis in het genre familieromans, alleen gaat het boek eerder naar de middenmoot. Ik geef dan ook drie hartjes.