Recensie: Selection 5 - De Kroon RECENSIE

Pak je zakdoeken maar want het laatste deel van de Selection-serie is gearriveerd!

Haar broer Ahren heeft haar achter gelaten, haar moeder heeft een hartaanval gehad en haar vader ziet ze alleen wanneer ze een bezoek brengt aan haar moeder in de ziekenvleugel. Eadlyn moet nu niet alleen een selectie leiden, maar ook een land.

35 kandidaten begonnen aan de selectie, nu zijn er 6 over. Hoewel Eadlyn de hoop op een huwelijk als dat van haar ouders en broer al heeft opgegeven, overvalt de liefde haar als ze die het minst verwacht.

Zodra ik De Kroon van Kiera Cass in handen kreeg kon ik niet wachten om hem te lezen. Hoewel dit het laatste deel van de Selection-serie was en dit me tot diep in mijn hart raakte, MOEST ik weten hoe alles af zou lopen. Eenmaal begonnen aan het boek werd me al snel duidelijk dat ik wel een opfriscursus kon gebruiken. Ik had werkelijk géén idee wie wie was. De jongens van de selectie liepen in mijn hoofd allemaal door elkaar. Mijn oplossing? Het opzoeken op internet natuurlijk! Nee. Doe. Dit. Niet. Ik heb het gedaan en heb de meest vreselijke spoiler ooit gezien. Ik kan het niet aanraden.

Maar goed, na het ontdekken van de uiteindelijke keuze van prinses Eadlyn besloot ik, een tikje gefrustreerd, toch maar te beginnen met lezen. En ik weet niet of het te maken heeft met de spoiler of niet, maar het eerste deel van het boek vond ik erg moeilijk om doorheen te komen. Laten we om het makkelijk te maken het boek even opdelen in drie delen. 2/3 van het boek ging niet tot amper over de selectie. Je kunt je voorstellen dat ik vrij teleurgesteld was. Ik werd verliefd op de serie vanwege de schattige, romantische dates en de hot en steamy zoen scénes. Natuurlijk moet er ook een rode lijn zijn en ik begrijp dat Eadlyn ook andere dingen aan haar hoofd had aangezien haar moeder een hartaanval had gehad en haar tweelingbroer was vertrokken, maar kom op nou! Ik wil romantiek!

Juist doordat de selectie zelf maar weinig aan bod kwam, was het moeilijk de jongens echt te leren kennen en van ze te gaan houden. En als ik al niet van ze kan houden, laat staan hoe moeilijk dat dan wel niet moet zijn voor Eadlyn. Ze wist praktisch niets van die jongens.

Wat wel goed naar voren kwam was het karakter van Eadlyn. Je ziet haar veranderen van een verwend nest in een slimme en barmhartige prinses, waardig van de troon. Natuurlijk kon ze af en toe nog wel wat snobistisch uit de hoek komen, maar is dat niet een deel van haar charme?

Nadat ik me dus door 2/3 van het boek had geworsteld, gebeurde eindelijk wat ik hoopte. ROMANTIEK!

“Zo bedaard mogelijk liep ik naar hem toe. Toen hij doorhad dat ik zijn kant op kwam, vloog zijn blik naar die van mij. Meteen kwam alles in de ruimte tot leven. Het was alsof de zonneschijn een melodie had, het geluid van voetstappen een structuur, die ik met mijn vingertoppen kon voelen zodra iemand zich bewoog.
                de wereld werd wakker wanneer ik naar hem keek.”

Vanaf dit moment werd het boek alleen maar beter en beter. Eindelijk begin je te begrijpen hoe de jongens een beetje in elkaar zitten en hoe ze denken. En belangrijker nog: je begint van ze te houden! Het laatste 1/3 deel van het boek maakte alles weer goed. Er zat vaart en romantiek in en ik heb zelfs (daar ben ik heel eerlijk in) af en toe even een traantje weg moeten pinken. Hoewel ik nog steeds van mening ben dat het verhaal van Eadlyns ouders, Maxon en America, velen malen beter was, was dit toch een waardige afsluiting van de serie. Vooral de afsluitende epiloog geeft je een gevoel van acceptatie. Het laatste punt in het rouwproces.