Recensie: Dansen met de vijand  RECENSIE

Roosje werkt als danslerares en is erg succesvol. Wanneer de oorlog uitbreekt, probeert ze de beperkingen die Joodse mensen opgelegd wordt te omzeilen. Haar pogingen lijken even te werken, maar uiteindelijk komt Roosje in verschillende concentratiekampen terecht. Ze overleeft het. Net zoals haar broer John. Na de oorlog hield hij hun Joodse achtergrond geheim en verbrak het contact met zijn zusje. Wanneer Johns zoon, Paul Glaser, tijdens zijn bezoek aan Auswitz zijn achternaam op een koffer ziet staan, begint zijn gepluis naar het verleden van zijn familie. ‘Dansen met de vijand’ is het resultaat van zijn zoektocht.

De meeste hoofdstukken uit het boek vertellen het verhaal van Roosje Glaser. Maar ook komen er een aantal hoofdstukken aan bod uit het perspectief van de schrijver.  Schrijver Pauk Glaser vermoeit je als lezer niet met onnodige details over zijn leven. Alles wat in de hoofdstukken van Paul wordt omschreven dient ter aanvulling van het verhaal, iets wat ik zeer knap vind van de schrijver. 

Ik zou de schrijver haast willen prijzen om zijn karakter Roosje, maar aangezien alles wat Paul over Roosje vertelt in het boek waar is, kan ik alleen maar zeggen dat ik Roosje een ontzettend sterke vrouw vind. Roosje is dan wel niet een verzinsel van de schrijver, maar ze is en blijft hoe dan ook een sterk karakter. Een interessant karakter. Aan de hand van haar dagboeken is het de schrijver heel goed gelukt om haar zo te omschrijven dat de lezer een compleet beeld van haar heeft. Het boek  bestaat uit weinig dialogen, maar dat stoort niet. Alles wordt zo duidelijk omschreven dat je de dialogen niet mist. Ik vind het bewonderingswaardig dat de schrijver er niet voor heeft gekozen om dialogen toe te voegen, maar dat hij waarschijnlijk zo dicht mogelijk bij Roosjes observeringen in haar dagboek zelf is gebleven. 

Het boek leest makkelijk weg en de schrijfstijl waar voor is gekozen, leest erg prettig. De hoofdstukken van Roosje zijn langer dan die van Paul en ook dat was de juiste keuze. In het begin van het boek lees je over de eerste hint die Paul oppikt over zijn familiegeheim en gaandeweg lees je hoe hij het hele verhaal ontrafelt heeft. Alleen het verhaal van Roosje zelf was al boekwaardig geweest, maar het geeft absoluut een extra dimensie dat de schrijver ook zijn zoektocht naar haar verhaal omschrijft. Ik vind dit een hele fijne toevoeging! 

De schrijver laat niets aan je verbeelding over. Is iets niet omschreven, dan kun je je alsnog voorstellen hoe iets moet zijn geweest aan de hand van de vele foto’s van Roosje  in het boek. Ook vind je brieven terug. 

Wanneer Roosjes verhaal in principe verteld is, wijdt de schrijver ook nog een aantal bladzijden aan mensen die een grote rol in haar leven hebben gespeeld. Na de oorlog heeft Roosje ook nog actief naar hen gezocht en ik vind het heel fijn dat de schrijver dit ook in het boek heeft verwerkt. Niet alleen weet je hoe het met Roosje afloopt, maar ook hoe het eindigt met een aantal andere mensen uit haar leven. Dit is iets wat je niet vaak tegenkomt in boeken. Het beantwoordt een aantal van je vragen en geeft het boek echt iets extra’s. Dansen met de vijand is wat mij betreft dan ook een echte aanrader!