Recensie: De invasie van de Tearling RECENSIE

In De invasie van de Tearling moet de jonge koningin Kelsea Glynn een uitweg vinden uit de oorlogssituatie waarin haar land beland is. De koningin van Mortmesne heeft haar troepen klaarstaan aan de grens en een invasie en genadeloze plundering van de Tearling lijkt onafwendbaar. Ondertussen stelt Kelsea de toewijding van haar gardisten op de proef, krijgt ze bezoek van een knappe vreemdeling die haar wantrouwen wekt en raakt ze verstrikt in visioenen over het leven van een mysterieuze vrouw van voor de Oversteek.

De invasie van de Tearling is het vervolg op De kroon van de Tearling waarin Kelsea tegen alle verwachtingen in de kroon wist te bestijgen en de zendingen van slaven aan het buurland een halt toe riep. Hiermee vergrootte ze de woede van de Rode Koningin alleen maar en in het tweede boek moet een hele natie dan ook voor haar leven vrezen.

Auteur Erika Johansen bewijst met dit deel van de trilogie dat haar verhaal doordacht en ijzersterk is. Hoewel deze boeken een jong meisje in de hoofdrol hebben en daarom (al te) gemakkelijk in de YA-categorie geschoven zouden kunnen worden, bevatten ze voldoende andere elementen dan een coming of age story om ook een ander doelpubliek te kunnen boeien. Met de Tearling heeft Johansen een wereld geschapen die zich niet zomaar omver laat blazen. Een dystopisch verhaal verenigt zich met degelijke fantasy. “Game of Thrones vermengt zich met The Hunger Games en Pulp Fiction”, schreef de Daily Mail toen het Engelstalige origineel uitkwam en het is heel goed mogelijk dat Johansen zich heeft laten inspireren door de wereld waarin Game of Thrones zich afspeelt. Toch is de reeks voldoende verfrissend en meeslepend om de lezer in de ban te krijgen. Het is geen slap aftreksel van een ondertussen bekend recept. Er sijpelt ook een lesje geschiedenis in door wat betreft de gespannen verhoudingen tussen Engeland en Frankrijk. Denk maar aan de Honderdjarige Oorlog.

Kelsea Glynn is door de twee boeken heen uitgegroeid tot een eigenzinnig personage met een sterke wil en een hartstochtelijke wens om het koninkrijk te behoeden voor de vijand en de gevolgen van haar eigen keuzes. Door haar twijfels en het feit dat ze zich af en toe laat leiden door haar gevoelens is ze niet ongenaakbaar. Haar gardisten blijven trouw op post. Vooral Mace, het hoofd van de koninklijke garde, en haar persoonlijke lijfwacht Pen komen vaak in beeld en zorgen voor de nodige aanvaringen en innerlijke twisten. Naast de koningin van Mortmesne is er ook nog de Heilige Vader van de Arvath die op oorlogspad lijkt en er niet voor terugdeinst om openlijk de confrontatie aan te gaan.

De vertelperspectieven wisselen doorheen het hele boek. Soms wordt er door de ogen van pater Tyler gelezen, dan weer door die van de Rode Koningin of een generaal op het slagveld. Het is even wennen als het verhaal van Lily opduikt. Het dringt de verhaallijn over de Tearling zonder waarschuwing binnen, maar het speelt zich af tijdens een geheel ander tijdperk. Hierdoor moet de lezer even alle zeilen bij zetten en een paar welgemeende vloeken onderdrukken. Het is niet gemakkelijk om de verplaatsing van het ene naar het andere tijdperk te maken zonder kortstondig uit het verhaal van de Tearling gerukt te worden. Dat blijkt echter de bedoeling te zijn van Erika Johansen, want Kelsea overkomt hetzelfde. Knap gevonden en wanneer de eerste schok voorbij is, verweven de verhalen zich op een intelligente manier.

Het ding met een reeks is dat het altijd eindeloos wachten lijkt op het volgende deel. De invasie van de Tearling roept een hoop onbeantwoorde vragen op en doet hunkeren naar de ontknoping. In november verschijnt The Fate of the Tearling  en hopelijk ligt er snel daarna een Nederlandstalige vertaling in de winkel, anders toch maar even deel 1 en 2 herlezen. Johansen verspilt immers weinig tijd aan het refereren naar eerdere gebeurtenissen en de personages kennen is geen overbodige luxe, maar herlezen is in dit geval zeker geen straf. De wereld van de Tearling is boeiend, avontuurlijk en spannend. Voor wie onder een steen geleefd heeft: de filmrechten zijn verkocht en Emma Watson gaat de hoofdrol op zich nemen.