Recensie: Ik heb hem nog niets verteld RECENSIE

'Ik heb hem nog niets verteld. kost me zo veel moeite. pff. hvj.' Het leven van de Spaanse Beto verandert compleet wanneer hij van z'n vriendin Marta een sms'je krijgt dat niet voor hem bestemd is. Beto, die op dat moment in München verblijft voor een congres, kan slechts één ding bedenken: wraak. Hij laat Marta alleen naar Madrid terugreizen en blijft zelf achter in München om daar een absurd leven voort te zetten. Een leven, gedreven door zijn hormonen en de genadeloze tijd.

Tegen een achtergrond van de heersende crisis in Europa beschrijft de Spaanse David Trueba het bijzondere leven van Beto in Ik heb hem nog niets verteld. Hij combineert het opvallende verhaal met een gezonde dosis humor en maatschappijkritiek.Trueba toont zijn blik op de wereld en confronteert de lezer met de harde werkelijkheid: liefde laat zich niet leiden in een wereld waarin tijd vriend en vijand is. Dit alles verstopt hij in een jas van een bijzonder liefdesverhaal.

"Het congres, deelnemen aan de prijsvraag in München, was een van de weinige bevredigingen die een op de rand van de afgrond verkerend werkexperiment ons schonk." Nadat Marta vertrokken is naar Madrid, blijft Beto alleen achter in München. Niet wetende wat hij met zijn leven en zijn ten ondergaande bedrijf aanmoet, koopt hij als eerste een kilo rijst. Dan komt hij de bejaarde vrouw van het congres, Helga, tegen. Zij laat hem München zien en neemt hem opnieuw mee naar het congres. Gedreven door zijn hormonen en volledig tegen zijn gevoel in gaat Beto met haar naar bed. Ondanks alle spijt en schaamte kan hij haar niet loslaten. Als volleerd dwaalgast probeert Beto zijn onzekere leven opnieuw vorm te geven en beseft hij dat hij niet eeuwig weg kan lopen in München.

Vanaf de start van het verhaal wordt Ik heb hem nog niets verteld, gekenmerkt door een hoge dosis maatschappijkritiek. Zowel impliciet als expliciet geeft Trueba af op de heersende cultuur. De cultuur waarin tijd zo effectief mogelijk besteed moet worden: "Met mijn tuin wil ik proberen onze tijd waardevol te maken, ons te laten nadenken over hoe we omgaan met tijd." Tegelijkertijd vormt het verhaal een bron van kritiek tegenover de liefde en de beïnvloedbaarheid ervan. Met Beto, een man die compleet geleid wordt door hormonen en een absurde liefdesrelatie aangaat, confronteert Trueba de lezer: liefde valt niet te beïnvloeden, hoe hard je het wellicht ook probeert.

Het is diezelfde Beto die Ik heb hem nog niets verteld interessant maakt. Vrijwel direct vormt hij een volledig onbegrepen personage dat enerzijds sympathie verdient, maar anderzijds antipathie opwekt. Na de breuk met Marta neemt zijn leven bizarre vormen aan, iets waar hij maar moeilijk in kan laveren. Trueba werkt Beto's gevoelens met uiterste precisie uit, waardoor eenieder begrijpt wat er in het hoofd van de hoofdpersoon omgaat. Het is de Beto die net gedumpt is die zorgt voor de broodnodige sympathie. Zijn gedachten en gevoelens zijn voor eenieder begrijpelijk: "Het vreemde is dat een inwendige kracht, trots en koppig, me verhinderde met verwijten te komen. Ik kende vrienden die vol verwijten uit elkaar waren gegaan, en dus probeerde ik de enige overwinning te behalen die de situatie me toestond." 

Het is echter de Beto van later die zorgt voor onbegrip. Zijn liefdevolle gedragingen tegenover Helga, in een ronduit smakeloos beschreven sekspassage, contrasteren met zijn latere woorden over haar, waardoor antipathie ontstaat. Juist deze onbegrijpelijkheid maakt Beto tot een intrigerend personage in wie menig lezer een stukje van zichzelf zal herkennen. Hij vertolkt de realiteit van het leven. De realiteit die stiekem voor velen herkenbaar is: de realiteit van de eenzaamheid.

Met Ik heb hem nog niets verteld zet Trueba een goed geconstrueerd liefdesverhaal neer dat verder gaat dan louter liefde en wraak. Hij confronteert de lezer met de harde werkelijkheid en zet aan tot nadenken. Nadenken over onze maatschappij waarin de maakbare tijd en de maakbare liefde centraal staan.