Recensie: Vermist RECENSIE

Nadat haar eerste man Vince is overleden, is Karen na jaren weer gelukkig met rij-instructeur Joost. Totdat Joost op een dag niet thuiskomt van zijn werk. Meteen weet Karen dat er iets mis moet zijn, omdat hij het altijd laat weten als hij later is. Tot haar grote frustratie wacht de politie 24 uur voordat ze gaan zoeken.

Twee dagen na zijn vermissing staat de politie ‘s ochtends vroeg bij Karen voor de deur met het bericht dat de auto van Joost vlakbij het Veerse meer is gevonden. Ze vermoeden dat Joost zelfmoord heeft gepleegd. Na dagen zoeken is Joost nog altijd niet gevonden. Om erachter te komen wat er gebeurt is met Joost, gaat Karen zelf op onderzoek uit naar zijn vermissing. Ze duikt in zijn verleden en stuit daarbij op bijzondere zaken waarbij ze haar vraagtekens zet. Stap voor stap komt Karen meer over zijn verleden te weten. Maar waar is Joost gebleven? Lukt het Karen om hem te vinden?

Het boek wordt verteld vanuit het ik-perspectief, grotendeels vanuit Karen. Op één derde van het boek wordt het perspectief van Sanne toegevoegd, ook een personage dat met Joost te maken heeft. Door de ik-perspectieven en de gevoelens die de schrijfster beschrijft kun je je als lezer goed inleven in deze twee vrouwen.

De titel van het boek maakt meteen duidelijk waar het in dit boek om draait; een vermissing. De schrijfster heeft zich goed verdiept in het thema en weet de onmacht en situatie van Karen goed over te brengen. Naast het verdriet door het gemis van Joost, loopt ze ook tegen praktische ongemakken aan. De autoriteiten stellen zich erg bureaucratisch op en zorgen ervoor dat Karen in de financiële problemen raakt. Dit maakt haar nog meer gedreven om Joost te vinden, zodat ze weet waar ze aan toe is en duidelijkheid krijgt voor haarzelf en haar dochter Melissa.

Op de kaft van het boek staat dat Vermist een thriller is. Vanwege het thema verwacht je als lezer ook een spannende thriller waarbij je toeleeft naar de ontknoping. Helaas zit er weinig spanning in het boek. In het begin is het onduidelijk wat er met Joost aan de hand is, maar wanneer het perspectief van Sanne wordt toegevoegd kun je als lezer snel de verhaallijnen verbinden en is al snel duidelijk waar Joost gebleven is. Helaas valt daarmee de spanning grotendeels weg. Ellen de Vriend heeft met een plotwending wel een goed slot gegeven aan dit boek, waardoor het boek niet voorspelbaar eindigt.