Recensie: Toen de vogels kwamen RECENSIE

Toen de vogels kwamen van Marijn Backer is een sprookjesachtig boek dat bestaat uit verschillende korte verhalen. De overkoepelende hoofdpersonen zijn Sanne en Fee. Sanne, een jong meisje, wil alleen maar slapen, het liefst in een mandje. Daarom wordt ze het 'holletjesmeisje' genoemd. Geen arts weet wat haar mankeert. De vermoeidheid lijkt alleen maar erger te worden. Naar school gaan of deelnemen aan het gewone leven gaat allang niet meer. Sanne's moeder weet zich geen raad.

Fee, eerst een gewoon meisje maar nu een heksenkind, moet haar zien te helpen. Ze krijgt hulp van haar vriend de zwaluw. Sanne wordt afwisselend door haar moeder en door Fee voorgelezen uit een sprookjesboek. Zo word je als lezer mee op reis genomen. De verhalen zijn uiteindelijk aan elkaar gelinkt en in ieder van hen zit een boodschap verborgen. 

Het boek heeft een mooie, sprookjesachtig omslag. Het nodigt uit om het op te pakken en maakt nieuwsgierig naar het verhaal. Ook van binnen is het boek prachtig opgemaakt in kleur. Wel moest ik even wennen aan de schrijfstijl van Marijn Backer. De korte verhalen - soms warrig als een gekke droom - springen erg van de hak op de tak en je moet - zoals ook bij ouderwetse sprookjes het geval is - veel dingen aannemen zonder enige uitleg. Gouden munten, pratende vogels, vallende sterren, hebberige dwergen, diamanten in hoge bomen en toverfluiten: in Toen de vogels kwamen, komen in een hoog tempo allerlei magische elementen voorbij. Dat zal meisjes die van sprookjes houden zeker aanspreken.

De verhalen over uiteenlopende personages zijn soms wel erg kort, soms beslaan ze slechts drie pagina's. Zeker als je het boek niet aaneengesloten kunt lezen, bestaat de kans dat je niet alle elementen uit de diverse fragmenten onthoudt. Dit maakt het boek voor mijn gevoel minder geschikt voor erg jonge lezers, hoewel de dialogen tussen de hoofdpersonen dan weer wel erg kinderlijk zijn. Daarnaast vraag ik me af of de metaforen en verborgen betekenissen van sommige verhalen niet aan jonge lezers voorbij zullen gaan.

Persoonlijk vind ik het jammer dat je als lezer niet tot nauwelijks deelgenoot bent van de emoties van de hoofdpersonen. Daardoor was het lastig om echt mee te leven met Fee en Sanne. Toch wil ik Marijn Backer een compliment geven: het concept van een sprookjesboek in een sprookjesboek is en blijft een leuk concept.