Recensie: De zoon van Artan 2 - De drakenmeester RECENSIE

Nadat Wolf ternauwernood het kasteel moest verlaten en gebruik maakt van de gastvrijheid van Winne, lijkt het met zijn moeder, die achter bleef op het kasteel, steeds slechter te gaan. Sieg en heer Joris plannen intussen een duel om uit te maken wie over het kasteel en het dorp mag heersen tijdens de afwezigheid van Artan, maar er is ook nog de vreselijke draak Bogdor die het dorp teistert. Lukt het Wolf om de draak te verslaan, zijn vader te vinden en de rust op het kasteel eindelijk te laten wederkeren?

Na het lezen van deel één van De zoon van Artan was ik razend benieuwd naar het vervolg. Ik was dan ook dolenthousiast toen ik het eindelijk in mijn handen had en ging binnen de kortste keren weer helemaal op in het verhaal. Net zoals het voorgaande boek is ook De drakenmeester weer razend spannend. Wolf gaat samen met zijn vrienden op avontuur om het dorp te redden en ontdekt zo enkele duistere geheimen die jou als lezer helemaal verassen.

De personages uit het voorgaande boek komen bijna allemaal terug en je leert ze doorheen dit verhaal beter kennen. Niet iedereen is wie hij lijkt te zijn en anderen blijken dan weer een onverwachte zachte kant te hebben.

Wolf, de zoon van Artan, heeft al meermaals zijn moed getoond en geeft de strijd niet op zolang zijn vader vermist is. Gelukkig krijgt hij veel hulp van Cara en haar moeder Winne, die erg vriendelijk blijken te zijn voor “bosheksen”. En uiteraard laat Friso hem ook niet in de steek. Ondanks zijn beperking is hij een grote hulp voor Wolf.

In het geheim van de draak draaide het verhaal vooral om de verdwijning van Artan en om de spannende avonturen van Wolf terwijl in dit boek ook mooie boodschappen naar voor komen over hoe belangrijk familie is en dat vriendschap alle grenzen kan overschrijden.

Behalve de warme boodschap die het boek draagt, bevat het ook nog eens een razend spannend verhaal. Als volwassene ging ik helemaal op in het verhaal en de avonturen van Wolf en zijn vrienden dus ik verwacht dat de jonge lezers het minstens even goed of zelfs nog beter zullen vinden.

Het is overduidelijk dat Guido Kees ook met dit boek de bal weer raak slaat. Na het lezen van het eerste hoofdstuk laat het boek je niet meer los en wil je niets liever dan het avontuur samen met Wolf aangaan. Hij heeft een vlotte schrijfstijl die jong en oud aanspreekt. Guido Kees stuurt je met een paar woorden duizend jaar terug in de tijd en laat je genieten van spannende avonturen uit de tijd van de ridders.

Omdat het raadsel aan het einde van dit boek nog steeds niet is opgelost, al zijn er intussen wel al veel geheimen aan het licht gekomen, verwacht ik dat er snel een vervolg zal volgen. Iets waar ik op dit moment al erg naar uit kijk!