Recensie: Wat echt is RECENSIE

Vanessa belandt rond haar veertigste in een bestaanscrisis. Wie is ze eigenlijk? Wat doet ze nou helemaal met haar leven? Ze is echtgenote van een succesvolle zakenman en klassenmoeder op de eliteschool van haar zoon, maar wie is zij zelf? Vanessa begint een zoektocht naar haarzelf en raakt op deze manier verzeild in een liefdesaffaire met een kunstenaar. Niets is echter zoals het lijkt, ook de liefde niet.

Bij het openslaan van het boek is het als vrouw even schrikken: drie harde, kleinerende citaten over vrouwen, van drie grote geniën. Als eerste reflex sla je het boek bijna meteen alweer dicht en opent het pas een tijd later. Toch is het aan te raden om dit boek op een gegeven moment zeker weer open te slaan, de citaten overslaand natuurlijk.

Daniela Hooghiemstra sleept je mee in het drukke leven van een moeder die alles voor elkaar lijkt te hebben: een succesvolle man, een zoontje, een mooi huis en een leven waarin alles vanzelf lijkt te gaan. Toch is "niets wat het lijkt". Vanessa krijgt met de werkelijkheid te maken en wordt geconfronteerd met haarzelf. De zoektocht naar jezelf is een moeilijke periode, maar door de vermakelijke details is het boek zeker niet een lastig en langdradig verhaal over een zware periode van een veertigjarige vrouw. Het leven in Amsterdam-Zuid wordt eerst beschreven alsof je je in een sprookje bevindt, als Vanessa echter beseft dat ze niet weet wie ze is, behalve echtgenote en moeder, komt er een hele andere kant van de stad naar boven vol geforceerde lachjes. Een wereld waarin niet alles vanzelf gaat. Deze andere kant van de werkelijkheid laat je ook nadenken over jezelf, wie ben ik eigenlijk en wat wil ik écht nog bereiken?

Het taalgebruik van Hooghiemstra is eenvoudig waardoor het boek vlot te lezen is. De identificatie met de hoofdpersoon Vanessa is soms wel wat lastig, maar zodra je eenmaal in het verhaal zit, leef je met haar mee en vergezel je haar in de zoektocht naar haarzelf. Toch mocht het verhaal wat mij betreft wel wat meer diepgang bevatten. De hoofdpersoon was blond, slank en had een rijke man. Hoewel het natuurlijk ook over het innerlijk en gevoelens ging, was deze rijkdom op de achtergrond sterk voelbaar. Voor een luchtig boek zoals Wat echt is niks mis mee misschien, maar iets meer diepgang was voor mij wel gewenst geweest.

Al met al is Wat echt is een luchtig boek met voldoende humor dat je zomaar uitleest. Het laat je nadenken over jezelf, over het leven en over de wereld om je heen. Het boek leest vlot door en eindigt in een verrassende (anti)-climax. Want wat is echt en wat niet?