Recensie: Merel Jansen en de Verboden Stad RECENSIE

Merel Jansen is nog maar net bekomen van haar vorige avontuur of ze wordt in haar slaapkamer belaagd door lianen die uit haar kast lijken te komen. Ze weet aan de slingerplanten te ontkomen, maar ze nemen wel haar babyzusje mee. Voor Merel zit er niets anders op dan haar zusje achterna te gaan en uit te zoeken waar ze naartoe werd gebracht. Ze zal moeten afreizen naar de Verboden Stad waar een snode heks nog snodere plannen heeft.

Merel Jansen en de Verboden Stad is het tweede  deel in de reeks van auteur Will Mabbitt. In 'De ongelooflijke avonturen van Merel Jansen' kwam het meisje in de verre toekomst terecht. Als piraat op een schip vol pratende dieren reisde ze de zeeën af op zoek naar een weg terug naar huis. Een paar personages uit dat boek duiken weer op in dit nieuwe avontuur, al is het verhaal ook gemakkelijk te volgen zonder het eerste deel te hebben gelezen.

Vaak stelt het tweede deel in een serie een beetje teleur, maar auteur Will Mabbitt weet die valkuil goed te omzeilen. Het plot is origineel en het verhaal zit wederom boordevol humor. Het is zelfs iets spannender en luguberder dan het vorige deel. De actie zit goed verspreid door de hoofdstukken en het geheel is knap opgebouwd. Merel heeft meer dan één vijand waar ze rekening mee moet houden en gevaar schuilt in een klein hoekje. Ook wordt de lezer regelmatig persoonlijk aangesproken door de verteller en zo gaat die als het ware mee met Merel op zoek naar de Verboden Stad.

Mabbitt heeft een echte heldin gemaakt van Merel. In pyjama bindt ze de strijd aan met de heks en tegelijk wordt ze nieuwsgierig naar wat er precies gebeurd is met de mensen die in haar tijd de wereld bevolkten. De auteur legt de fundamenten voor het volgende deel en maakt de lezers razend nieuwsgierig naar wat er nog komt. Het halfopen einde geeft nog niks weg over het plot van het derde boek, maar schept wel de nodige verwachtingen.

De tekeningen en de creatieve opmaak van de tekst maken van het lezen een klein feestje. Opnieuw maakte illustrator Ross Collins gedetailleerde potloodtekeningen bij het avontuur en die dragen ongelooflijk veel bij aan de sfeer. Ze zijn weliswaar zwart-wit, maar toch speels. Daarnaast is de tekst voor de doelgroep (8+) aangenaam om te lezen door de uitspattingen in de tekst. Regelmatig staat er een woord vet gedrukt of wordt het op een speciale manier vormgegeven. Zonder de prenten en de opmaak zou Merel Jansen en de Verboden Stad nog steeds een leuk verhaal zijn, maar wel moeten inboeten wat betreft de kracht om de lezer er helemaal in te laten opgaan.

Merel Jansen is een stoer meisje en ze beleeft avonturen die in veel boeken vaak alleen voor jongens zijn weggelegd. Dat maakt van Merel een hoofdpersonage dat zowel meisjes als jongens zal aanspreken. Kinderen die op zoek zijn naar een boek dat moeilijk weg te leggen is en dat op een inventieve manier omgaat met humor en spanning, moeten zeker niet aarzelen om Merel Jansen en de Verboden Stad te lezen.