Recensie: Piper Perish RECENSIE

Piper Perish heeft haar leven na de middelbare school al uitgestippeld: samen met haar twee beste vrienden, Kit en Enzo, gaat ze naar de kunstacademie in New York. Maar helaas loopt niet altijd alles zoals je wilt. De zus van Piper, Marli, raakt zwanger en komt met de baby in het huis van hun ouders wonen. Door de komst van de baby, twijfelen de ouders van Piper of zij nog wel de kunstacademie kunnen betalen. Echter laat Piper haar grootste droom niet zomaar in duigen vallen, en doet er alles aan om naar New York te kunnen.

Ik kon niet wachten om in Piper Perish van Kayla Cagan te beginnen. Er kwam veel over dit boek voorbij op de social media-kanalen waar ik actief op ben, dus ik kon niet wachten om hem te lezen. Toen het boek bij mij op de deurmat landde, viel het mij pas op dat het boek best dik is. Het boek telt 368 pagina's, dus dat is niet niks!

Al vanaf de eerste bladzijde wordt je als lezer direct het verhaal in gezogen. Het boek is geschreven in dagboek-vorm vanuit het oogpunt van Piper. Ik moet zeggen dat ik een groot voorstander ben van het lezen van boeken die in dagboek-vorm zijn geschreven. Hierdoor leert de lezer de hoofdpersoon, in dit geval Piper Perish, echt goed kennen. Een groot pluspunt aan het dagboek van Piper is dat zij alle details over haar leven met je deelt. De dialogen die plaatsvinden worden trouwens gewoon in dialoogvorm geschreven, waardoor ik het soms niet eens door had dat ik een dagboek aan het lezen was.

Piper Perish vond ik een erg fijn personage om over te lezen. Je komt er al snel genoeg achter dat ze geobsedeerd is door kunst, en niets liever wilt dan naar de kunstacademie gaan. Ik moet zeggen dat ik persoonlijk helemaal niks heb met kunst, het spreekt met gewoon niet zo aan. Daarom was ik van tevoren een beetje bang of het verhaal mij wel zal bevallen. En het verhaal is mij zeker bevallen! Desondanks ik niks met kunst heb, heeft het verhaal mij toch aan weten te spreken. Dit komt vooral omdat het boek niet alleen maar kunst, kunst, kunst, en nog eens kunst is. Piper maakt ook het nodige familiedrama mee, en op het gebied van jongens probeert ze haar draai te vinden. Je kan dus wel zeggen dat Piper een zeer interessant leven heeft om te volgen.

Daarnaast vond ik het boek erg prettig, omdat het verhaal op een erg fijne manier geschreven is. Vanuit Pipers ogen wordt er luchtig geschreven, waarbij de nodige humor in haar dagboek verwerkt wordt. Dit begint al vanaf de allereerste bladzijde – sterker nog, vanaf de allereerste zin: "Het wat officieel: ik ben blind. Dat dacht ik tenminste, totdat Kit naar me toe rolde en me hielp mijn gezwollen oogleden van elkaar te pulken. 'Ik zei toch dat je niet moet gaan slapen met je valse wimpers op,' zei ze."

De illustraties die in het boek zijn toegevoegd vond ik ook heel erg leuk. Dit maakte het verhaal nog kleurrijker. De personages rondom Piper bevielen mij ook zeer goed. Haar twee beste vrienden, Enzo en Kit, zijn beiden erg grappig en hebben ieder een ander karakter. Waar ik me wel aan stoorde, was het familiedrama waarin Piper in terecht komt. Dit familiedrama duurde het gehele boek lang, wat op sommige momenten toch mijn positieve gevoel weg nam. Ik werd namelijk heel erg blij van Piper en haar verhaal, maar haar familiesituatie nam dat blije gevoel een beetje weg.

Piper Perish is mij dus erg goed bevallen! Het is een fijn Young Adult Contemporary boek, waarbij een vlotte schrijfstijl met veel humor wordt gebruikt. Dit boek van Kayla Cagan is ook zeker een aanrader voor degene die niet van kunst houden.