Recensie: Mijn vriend Crenshaw RECENSIE

Als kind had Jackson een denkbeeldige kat, Crenshaw genaamd. Hij hielp hem doorheen de moeilijke periode die hij met zijn gezin meemaakte en was een tijdlang zijn beste vriend. Tot alles weer beter ging en Crenshaw stilaan verdween.

Maar nu is Jackson ouder en lijkt Crenshaw plots weer op te duiken. Net alsof Jackson het al niet druk genoeg heeft met school en het verzamelen van feiten. Ook bij zijn ouders lijkt het niet helemaal op rolletjes te lopen, al beweren ze van wel. Zou dat de reden zijn van Crenshaw's nieuwe verschijning?

Vanaf het eerste hoofdstuk leef je helemaal mee met Jackson en zijn thuissituatie. Toen ik las over de geldproblemen, de honger die ze hebben en het wonen in de auto, kreeg ik meteen medelijden met hem en moest ik denken aan alle kinderen die jammer genoeg echt zo moeten leven.

Het is dus ook niet moeilijk om Jackson en zijn kleine zusje vanaf het eerste hoofdstuk in je hart te sluiten en helemaal in het verhaal weg te kruipen, hopend op een betere toekomst voor hun en hun ouders die met de handen in het haar zitten.

Hoewel het om een fictief verhaal gaat, had ik het op bepaalde momenten toch moeilijk tijdens het lezen. Mijn vriend Crenshaw lijkt me enkel al door het gevoelige maar realistische onderwerp, een boek dat elk kind of elke puber gewoon gelezen moet hebben. Katherine Applegate toont op een bijzondere, luchtige en speelse manier dat helaas niet alle kinderen het leven hebben dat ze verdienen en dit is een heel belangrijke waarde om aan iedereen mee te geven.

Verder sprak het hoofdpersonage, Jackson, mij erg aan. Hij is ondanks alles een vrolijke, nieuwsgierige jongen die enorm leergierig is en graag van alle soorten feiten kent. Hij werd door de schrijfster heel realistisch omschreven en zou zo maar een kind uit je buurt kunnen zijn.

Ook de andere personages zijn erg realistisch. De ouders die hun zorgen proberen te verbergen voor hun kinderen en alles op een vrolijke manier willen aanpakken, zijn jonge zusje dat nog niet alles begrijpt en droevig is om spullen die verkocht worden, het buurmeisje vraagt waarom ze nu alweer verhuizen…

Van alle kinderboeken die ik gelezen heb is dit veruit het mooiste en meest ontroerende. Hoe Jackson zijn verzonnen kattenvriend eerst wegduwt omdat hij te oud is voor die dingen, en later toch opnieuw troost vindt bij hem. Al die kleine dingen maakten dat Jackson voor mij een "echte" jongen werd en ik het boek niet weg kon leggen omdat ik gewoonweg wou weten hoe het verder nog met hem ging.

Ik lees niet vaak een boek opnieuw maar ik denk dat ik dit verhaal zeker een tweede keer ga lezen in mijn leven. En verder ga ik het vooral heel erg aanraden aan de scholen waar ik werk, en aan de ouders en kinderen die ik ken. Want ik ben er zeker van dat anderen, net zo hard als ik, enorm van dit ontroerende verhaal zullen genieten.

Mijn vriend Crenshaw krijgt van mij 5/5 hartjes. Het is een enorm mooi en ontroerend boek en ik zou het zo 6 of 7 hartjes geven, gewoonweg omdat dit het verdient. Katherine Applegate heeft het voor elkaar gekregen om een vreselijk moeilijk en zwaar thema op een luchtige, speelse en grappige manier op te nemen in een verhaal en hiervan was ik als volwassen lezer erg onder de indruk. En dat ben ik nu, dagen later, nog steeds.