Recensie: De Waterwaack van Natterlande RECENSIE

Gum en Toffee verhuizen met hun ouders, de hond en de bediening naar de Zomp; een nogal zompig moerasgebied vlak langs de rivier de Lorelij. Echter wil hun nieuwe huis niet verbouwd worden. Het gebied eromheen overigens ook niet. Als de ouders van Gum en Toffee een contract tekenen en vergunningen krijgen om een woonwijk in de Zomp aan te leggen, komt het moeras in opstand.

Auteur Marco Kunst is opgegroeid in Zeeland en heeft al meerdere boeken op zijn naam staan. De Waterwaack van Natterlande is een van zijn werken. De tweeling Gum en Toffee vertelt over de verhuizing naar en het eerste jaar in het waterwaackhuis te Natterlande. Om beurten vertellen broer en zus over hun avonturen en de ontdekking van een geheimzinnige reuzenmossel. Wie er aan het woord is, wordt kort aan het begin van ieder hoofdstuk genoemd. Dit is fijn, want dit brengt overzicht in de verdeling van de hoofdstukken.

Helaas wordt het overzicht dat aanwezig is bij het bekendmaken van de perspectieven, gemist in de titels van de hoofdstukken. De titels beslaan gemiddeld twee regels en geven informatie die aan het begin van het hoofdstuk nog niet van belang is. De titels verklappen wat er in het hoofdstuk aan bod gaat komen. Zo is een van de titels: 'Het wordt druk in de grot, heel druk, maar niet echt knus, iemand houdt op ongeëvenaarde wijze Toffees elleboog vast en daarna wordt het stil, heel stil.' Eigenlijk is deze titel de samenvatting van het desbetreffende hoofdstuk en verklapt de titel wat er komen gaat.

Gum en Toffee zijn goede vertellers. De tweeling zet alle gebeurtenissen op chronologische volgorde. Daarnaast zorgen ze ervoor dat alle personages afzonderlijke personages zijn, ook al zijn het er te veel om hier op te noemen. Echter is het jammer dat Gum en Toffee hier en daar valse beloftes doen, waaronder de belofte dat ze binnenkort vertellen hoe ze aan hun namen komen. Vervolgens doen ze dit niet. Verder laten ze soms steekjes vallen in het beschrijven van ruimtes, waardoor de fantasie van de lezer totaal anders is dan de illustratie die op de volgende bladzijde te vinden is.

Over het algemeen zal je veel geduld nodig hebben om De Waterwaack van Natterlande uit te lezen. De bijna-ondergang van de Zomp en Natterlande wordt rustig opgebouwd, uitgelegd en bovendien meegemaakt, maar is uitgesmeerd over honderden pagina's. Gelukkig zijn de levendige illustraties een prettige afwisseling met de tekst. Hier en daar zijn tekeningen die twee pagina's bedekken; daarnaast zijn er een boel kleine kunstwerkjes. De illustraties van Marieke Nelissen zijn een ware lust voor het oog!

Het meer dan vierhonderd pagina's tellende boek is een leuk boek voor jongeren om op vakantie in de hangmat te lezen. De illustraties versterken de plot en nemen je samen met Gum en Toffee mee naar Natterlande. Zullen ze zowel de natuur als de bewoners ervan kunnen redden?