Recensie: De kuur RECENSIE

Recensie: De kuur - Emily Kocken

Yves Altman is de hoofdpersoon uit De kuur en geobsedeerd door De Toverberg, geschreven door Thomas Mann in 1924. Het verhaal speelt zich af in Zwitserland op een berg, De Toverberg. Voor Yves is de Toverberg een soort bijbel. Hij leidt een groot gedeelte van zijn leven, zoals de hoofdpersonage uit De Toverberg geleefd zou hebben.

Yves is een succesvol zakenman uit Amsterdam Zuid en staat in de Quote 500, mede dankzij ‘oud geld’. Hij heeft 4 volwassen kinderen, van verschillende vrouwen. Maar Yves heeft na zijn laatste scheiding weer nieuw geluk gevonden. Alle kinderen incl. zijn zwangere schoondochter wonen bij hem in huis.

In De kuur geschreven door Emily Kocken gaat het over Yves Altman en hoe De Toverberg als een rode draad door zijn leven loopt. In De kuur wordt ook de rest van zijn gezin voorgesteld en uitgelegd wat De Toverberg voor hun betekent. Yves ziet het als een droom om met zijn kinderen en zijn nieuwe vriendin naar De Toverberg in Zwitserland af te reizen en aan hen dit te laten zien. Er wordt aan tafel veel voorgelezen uit De Toverberg. Duits- Zwitserse woorden passeren regelmatig de revue, zoals ‘Mein Jungli’ en ‘Exgusi’ . Ondanks de invloed van het boek, zijn de kinderen van Yves nog nooit op de berg geweest.

Yves Altman heeft een bijzondere reden om daar naartoe af te reizen. Hij wordt zestig en wil dit graag met zijn gezin vieren, aan het einde wordt duidelijk dat dit niet de enige reden is.

De kuur van Emily Kocken is een boek, waarbij je de volledige aandacht moet blijven houden. Als de aandacht wordt verloren, raak je het spoor volledig bijster. Een aantal keer heb ik bepaalde passages terug moeten lezen, omdat het voor mij niet duidelijk was over wie het ging en wat er op dat moment gebeurde in het boek.

Er wordt geschreven vanuit de eerste persoon, wat normaal niet voor verwarring zorgt tijdens het lezen. In De kuur staat niet duidelijk vermeld, wat een gedachte is of wet een dialoog is. Hierdoor moet je continu bij de les blijven en leest het boek ‘niet lekker weg’.

Vooral de eerste paar hoofdstukken, waren voor mij heel onduidelijk. Het is een behoorlijke uitzoekerij wie wie is en wat voor rol diegene heeft in het verhaal. Zijn exen worden vermeld en de ene ex is niet de moeder van een zoon van hem, maar gedraagt zich wel als dusdanig bijvoorbeeld. Erg vermoeiend om hier duidelijkheid in te krijgen. Het wordt uiteindelijk wel duidelijk, later in het boek. De kinderen, exen en nieuwe vriendin van Yves worden besproken en wat voor rol De Toverberg in hun leven speelt. Hierdoor krijg je iets meer zicht in het boek.

Ondanks dat er na een paar hoofdstukken meer duidelijkheid in het boek komt, moet je continu geconcentreerd blijven lezen.

Ik vind het knap van schrijfster Emily Kocken, dat zij een boek wat geschreven is in 1924, nieuw leven kan inblazen, door het toe te passen op een gezin uit deze tijd.

Bij mij wekte het boek forse irritatie op jegens Yves Altman. Hij staat erop dat ieder gezinslid De Toverberg leest. Iedereen krijgt daarom een eigen exemplaar. Het boek schijnt meer dan een kilo te wegen!

Hoe is het mogelijk dat De Toverberg, als een soort religie kan zijn en dit een enorme invloed heeft op een heel gezin? Diverse stukken die uit De Toverberg komen, worden aan tafel voorgelezen. De hoofdpersonen vragen zichzelf af wat de hoofdpersoon uit De Toverberg zou hebben gedaan in een bepaalde situatie. Aan de hand daarvan laten zij zich leiden. De passages uit het boek waar zij hun leven door laten leiden en de obsessie om naar Davos (plaats waar De Toverberg staat, hun ‘Mekka’) te gaan, neigt naar een godsdienst.  Dit idee wordt versterkt doordat alle mensen die in Davos zijn, daar zijn door het boek De Toverberg.

Het is moeilijk te begrijpen dat een boek uit 1924, bepalend is voor de leefwijze van een hedendaags gezin. Het is bewonderingswaardig te noemen dat Emily Kocken je dit gevoel kan geven tijdens het lezen van het boek. Het boek zou gebaseerd kunnen zijn op een bestaand persoon die daadwerkelijk leeft als de hoofdpersoon uit De Toverberg. Dit maakt het niet volledig fictief.

Tijdens het lezen van dit boek, ben ik ervan overtuigd geraakt, dat je De Toverberg van Thomas Mann eerst moet hebben gelezen, voordat je aan De kuur begint. Vooral aan het begin van dit boek, is het amper te begrijpen waar het over gaat. Het is vermoeiend om continu teksten uit De Toverberg te moeten lezen. De teksten zijn niet pakkend, maar eerder zweverig. Je krijgt het gevoel dat je een stap over hebt geslagen en dat leest niet prettig en nodigt niet uit om verder te lezen. 

Dit was de Chicklit.nl recensie van De kuur - Emily Kocken