Recensie: Spelen met vuur RECENSIE

Recensie: Spelen met vuur - Olivia Lewis

Luci King is de echtgenote van Benjamin King, een enorm rijke zakenman. Ze heeft zelf nooit het leven als rijke vrouw geambieerd, maar Benjamin was precies wat ze nodig had om haar leven te vullen met structuur en luxe. Alles loopt op rolletjes, of zo lijkt het, totdat Joshua, de broer van Benjamin, uit de gevangenis vrijkomt en Ben erop staat hem in huis te nemen. De rest van de familie hoeft Josh niet eens meer te zien en Ben treedt op als een vaderfiguur. Luci is het daar totaal niet mee eens en haar onderbuikgevoel wordt alleen maar beantwoordt als ze Josh ontmoet: hij is wild, losgeslagen en egoïstisch. Elke dag krijgt ze een grotere hekel aan haar nieuwe huisgenoot, maar de scheidingslijn tussen haat en liefde is ontzettend dun…

Olivia Lewis is een pseudoniem van een Nederlandse auteur en Spelen Met Vuur is gebaseerd op haar eigen ervaringen. Het is geen autobiografisch verhaal, maar de inspiratie voor het boek heeft ze uit haar eigen ervaringen gehaald. Spelen Met Vuur is het eerste deel in de King-trilogie. 

Aan het begin van het verhaal, krijg je lang genoeg de tijd om te wennen aan de personages. De eerste honderd tot honderdvijftig bladzijden zijn vooral kennismaken, de situatie opbouwen en veel geruzie. Het is mooi om te zien hoe het huishouden van Luci en Ben draait, zowel met de kinderen als met de familie van Ben en Luci. Je leert hen steeds beter kennen en dat geeft een mooie diepgang in het verhaal. Ook Josh komt veel aan bod, ook al is het (op twee hoofdstukken na) volledig geschreven vanuit het perspectief van Luci. Josh lijkt aan het begin van het verhaal een vervelende huisgenoot, dat is nog zacht uitgedrukt, maar je volgt het hele verhaal met Luci mee en ziet dus ook steeds meer wat zij ziet.

De schrijfstijl in dit boek is ronduit nietsverhullend. Er wordt vaak gescholden en het verhaal wordt ‘recht voor zijn raap’ verteld. Dit is aan het begin misschien een beetje wennen, maar na verloop van tijd raak je er als lezer aan gewend. Door het wennen aan de schrijfstijl en doordat er de eerste honderdvijftig bladzijden niet erg veel gebeurt, lijkt het boek wat sloom op te starten. Toch is dat allemaal vergeten wanneer het verhaal pas écht van de grond komt en (zonder iets te verklappen) Luci en Josh dichter naar elkaar groeien. Zelfs als je wat slechte kriebels krijgt bij het idee van kijken naar een ander in je relatie, dan nog zorgt dit boek er voor dat je het ergens wel gaat begrijpen. Luci is wat dat betreft een heel fijn personage. 

Spelen Met Vuur eindigt met een cliffhanger waar je ú tegen zegt en maakt dat je niet wil wachten op het vervolg. Helaas is er nog niet veel bekend over dat vervolg. De erotische roman is in Nederland nog niet helemaal geaccepteerd en we zouden een schrijver als Olivia Lewis moeten kronen voor wat ze hier op papier heeft gezet. Zelfs al was het begin van het verhaal wat lastig en is de schrijfstijl behoorlijk wennen, dan toch word je compleet verliefd op de personages en het verhaal. Stiekem willen we allemaal wel zo’n Josh als huisgenoot.

Recensie: Spelen met vuur - Olivia Lewis