Recensie: Stadspanters RECENSIE

Recensie: Stadspanters – Astrid Haerens

Door de plotselinge dood van Amar Moussaoui keren zijn dochter Rim, zijn zoon Aadam en hun jeugdvriend Eloïc na jaren terug naar het Brusselse woonblok Sans Soucis. Rim werkt in de mediawereld, Aadam verblijft als ontwikkelingssamenwerker in Kigali en Eloïc is een alleenstaande vader van drie kinderen. Nu worden zij geconfronteerd met hun verleden en hun eigen levens met de daarbij behorende problemen.

'Een intens portret van mensen die worstelen met identiteit, dromen en dwaalwegen.' Met deze woorden wordt het debuut Stadspanters van Astrid Haerens aangekondigd. Helaas blijkt de aankondiging mooier dan het debuut zelf. Het begint al in de proloog, waarin de personages worden voorgesteld. De proloog is te lang. Daarnaast wordt bij elke nieuwe alinea de tijd benoemd, wat totaal niets toevoegt aan het verhaal, ook omdat dit alleen in de proloog wordt toegepast.

De korte hoofdstukken die daarop volgen vertellen steeds een stukje uit het leven van een van de personages, maar ze zijn niet chronologisch geschreven, waardoor heden en verleden door elkaar loopt. Dat is erg verwarrend en leest niet prettig.

Het is duidelijk dat er meer aandacht is besteed aan het schrijven dan aan het verhaal. Prachtige, lange zinnen kunnen mooi zijn, maar er kunnen er ook te veel van zijn en zoiets simpels als een kapsel wordt in drie zinnen omschreven, wat natuurlijk niet nodig is. Het verhaal vliegt alle kanten op en de personages blijven oppervlakkig. Vooral de overbodige omschrijvingen beginnen naarmate het verhaal vordert steeds meer te irriteren. Bovendien zet het een rem op het verhaal en daar probeert de lezer zich toch al zo doorheen te worstelen.

Uiteindelijk weet Stadspanters niet te overtuigen. Een duidelijke rode draad in het verhaal ontbreekt en die heeft de lezer hier toch echt nodig, alleen al om even naar terug te kunnen pakken als het verhaal weer eens uit de bocht vliegt. Astrid Haerens weet hoe ze moet schrijven, ze ziet elk detail en weet deze soms op een verbluffende manier te omschrijven. Maar helaas lijkt ze daardoor het verhaal te verliezen. 

Recensie: Stadspanters – Astrid Haerens