Recensie: Marsepeinen vingers RECENSIE

Recensie: Marsepeinen vingers - Öznur Karaca

In deze debuutroman van Öznur Karaca leren we Servi kennen, ze groeit op als een onbezorgd meisje tot haar vader overlijdt als ze negen is. Langzaam maar zeker verandert het leven van Servi. Haar moeder heeft het niet gemakkelijk met vijf kinderen, ze doet haar best maar echt succesvol is ze niet. Als ze zeventien is leert ze haar toekomstig man al kennen. Hüseyin belooft haar een goed leven in Gent maar als ze daar aankomt is ze het niet zoals ze verwachtte. Ze gaan bij haar schoonfamilie wonen en daar begint een zware tijd voor Servi. Ze wordt al jong moeder, moet verplicht alle huishoudelijke taken doen en werkt lange shifts in de fabriek. Zodra het kan verhuist Servi naar een nieuw huis met haar gezin, maar ook daar is de invloed van haar schoonmoeder voelbaar en is het leven niet prettig.

Marsepeinen vingers heeft geen hoofdstuknummers maar cijfers die aangeven hoe oud Servi op dat moment is, elk hoofdstuk beschrijft een jaar. Zo volgt het boek haar vanaf haar negende jaar tot haar negenenzestigste. Het verhaal wordt voor een groot deel geschreven vanuit Servi, afgewisseld met een vertellend perspectief, hierdoor leer je Servi goed kennen. Waar ze eerst nog kleine vormen van protest toont om haar leven te verbeteren, lijkt ze zich op een gegeven moment er maar bij neer te leggen. En dat is best jammer, je hoopt dat ze sterker wordt en actief vecht om haar leven te verbeteren. Maar ze kiest er voor zich zelf opzij te zetten om de vrede te bewaren voor haar kinderen. Marsepeinen vingers laat zien hoe hard het leven kan zijn, hoe moeilijk het is een uitweg te vinden en hoe de keuzes van één iemand een heel gezin kan beïnvloeden.

Öznur Karaca heeft nogal een afstandelijke schrijfstijl, ze schrijft vrij emotieloos. Ze houdt je als lezer op afstand waardoor het boek nogal hard kan overkomen. Maar juist door deze manier van schrijven en door de korte en heldere zinnen komen alle gebeurtenissen nog harder binnen.

Marsepeinen vingers is een boek wat iedereen kan aanspreken en is niet, zoals doet vermoeden, alleen een somber boek over integratiemoeilijkheden en cultuur. Want iedereen maakt dingen mee, los van welk geloof je hebt. Je krijgt een inkijk van wat er zich achter gesloten deuren kan afspelen en wat mensen verborgen houden. Maar gelukkig laat Öznur Karaca af en toe toch ook doorschemeren dat ze een comédienne is, door korte humorvolle opmerkingen die dit donkere verhaal toch wat luchtiger maken. Het verhaal is eyeopener die je meer begrip geeft voor mensen die in deze situatie zitten.

En de aparte titel? Daar zit een bijzondere betekenis achter, die je zeker niet gaat verwachtten. Wil je weten wat het is? Dan moet je zeker dit boek gaan lezen.

Recensie: Marsepeinen vingers - Öznur Karaca