Recensie: The Swedish Theory of Love RECENSIE

Recensie: The Swedish Theory of Love

In The Swedish Theory of Love gaat filmmaker Erik Gandini in op de Zweedse samenleving waarin burgers vrij en onafhankelijk zijn. Individualisering staat in Zweden hoog in het vaandel en het land wordt vaak gezien als de perfect georganiseerde samenleving. Erik Gandini vraagt zich af of de mensen in Zweden geen nood hebben aan een gemeenschap, contact met anderen en samenhorigheid.

De documentaire start met een aantal jonge vrouwen die graag een kind willen maar geen relatie. In Zweden is het mogelijk om via internet een spermadonor te selecteren en het sperma thuis te laten bezorgen waar je jezelf hiermee kunt bevruchten.
Vervolgens wordt er verder ingegaan op de Zweden als volk en hun manier van omgaan met andere mensen. Benoemd wordt dat Zweden het liefst zo kort mogelijke gesprekken voeren met anderen en erg op zichzelf gericht zijn. Zo laat de documentaire zien dat het in Zweden geregeld voorkomt dat mensen pas na weken, maanden en soms zelfs jaren na hun overlijden gevonden worden in hun woning. Buren zouden de stank soms wel ruiken maar denken 'het is niet bij mij thuis' en er vervolgens niets mee doen.

The Swedish Theory of Love gaat nog op een heleboel andere dingen in en vliegt qua onderwerpen werkelijk alle kanten op. Op een of andere manier zijn ze wel terug te leiden naar het thema 'individualisering' maar er is niet echt samenhang of een duidelijke overgang tussen de verschillende dingen die Erik Gandini laat zien. 
Het gaat werkelijk van spermadonoren, naar onderzoekers die bij overleden mensen aanwijzingen van erfgenamen gaan zoeken, naar een Zweedse dokter in een Afrikaans land die visdraad en fietsspaken gebruikt om operaties uit te voeren, naar asielzoekers, naar jongeren die een soort van orgies houden in de Zweedse bossen, enzovoorts. 

Tijdens het kijken van deze documentaire vraag ik me sterk af of dit werkelijk een realistisch beeld is van de Zweedse samenleving of of het slechts een onderdeel ervan is wat extra belicht, misschien zelfs ietwat uitvergroot, wordt. 
Wat me vooral schokte of bijgebleven is, is het feit dat het mogelijk is dat iemand na een zelfmoord gewoon twee jaar in zijn huis hangt voor ontdekt wordt dat hij niet meer leeft. Dat het zoeken van vermiste Zweden door de bevolking gezien wordt als een sociale aangelegenheid: een moment om samen te komen met anderen en elkaar te leren kennen. Maar vooral ook een Poolse wetenschapper die aan het woord komt en uitlegt dat mensen sociale vaardigheden verleren als ze te sterk gericht zijn op individualisering en dat het heel moeilijk is om dit proces weer om te keren.

Deze documentaire roept bij mij gevoelens van triestheid en eenzaamheid op. Ik hoop dat de mensen in Zweden niet echt allemaal zo leven zoals in deze documentaire geschetst wordt, want het lijkt me een erg eenzaam en ongelukkig bestaan. 

Ondanks dat de documentaire haast geen samenhang of opbouw heeft, is het wel interessant dat hij je toch aan het denken zet...

Recensie: The Swedish Theory of Love