Recensie: Neurie als je de woorden niet kent RECENSIE

Recensie: Neurie als je de woorden niet kent – Bianca Marais

De negenjarige Robin Conrad groeit op in een welvarend blank gezin in Zuid-Afrika ten tijde van de Apartheid. In hetzelfde land, maar in een totaal andere wereld, woont Beauty Mbali. Zij is Xhosa. Door de gewelddadige studentenopstand in Soweto, waarbij de ouders van Robin omkomen en de dochter van Beauty wordt vermist, kruisen hun paden elkaar...

Neurie als je de woorden niet kent is het ijzersterke debuut van Bianca Marais. Zij neemt je mee naar Zuid-Afrika ten tijde van de Apartheid. Mocht je niet zoveel, of misschien wel niets, van deze periode weten, dan krijg je tijdens het lezen van dit boek een helderder beeld. De studentenopstand in Soweto wordt zelfs zo duidelijk beschreven, dat je het idee hebt er zelf bij te zijn.

Robin en Beauty zijn de hoofdpersonen en hun verhalen lopen parallel naast elkaar. Al vanaf de eerste bladzijde steelt de kleine Robin je hart. Het dappere meisje, dat altijd op zoek is naar avontuur, zorgt voor de humoristische toon en dat is af en toe wel fijn in een verhaal dat op momenten best heftig is. Bij Beauty is de verhaalwijze iets serieuzer, maar dat moet ook wel, om duidelijk het verschil te laten zien tussen de kinderlijke beredenering van Robin en de levenservaring van de volwassen Beauty. 

De covertekst van Neurie als je de woorden niet kent verraad wat Robin en Beauty te wachten staat. Toch haast Bianca Marais zich niet naar dat moment toe. Ze bouwt het verhaal op en laat Robin en Beauty vertellen hoe ze zijn en hoe ze leven. Op die manier leef je helemaal mee als Robin haar ouders verliest en Beauty ontdekt dat haar dochter vermist is. Het opgekropte verdriet van Robin en de radeloosheid van Beauty als moeder is zo voelbaar geschreven, dat je in het boek zou willen kruipen om ze te helpen.

Niet alleen het verhaal, maar ook de manier waarop Bianca Marais schrijft maakt indruk. De mooie beschrijvende zinnen, de toepasselijke metaforen en de Zuid-Afrikaanse woorden geven het sterke verhaal nog een extra lading. Hoewel alles verteld lijkt te zijn, komt het einde toch ietwat abrupt. Wellicht omdat je nog geen afscheid van de personages wilt nemen. Maar er is hoop, aangezien er gehint wordt naar een vervolg...

Neurie als je de woorden niet kent bevat een uniek verhaal dat het waard is om te vertellen. Zaken als racisme, tolerantie en discriminatie komen voorbij en omdat het verhaal ook vanuit het perspectief van een kind wordt verteld, ontroert het niet alleen, maar confronteert het ook.

Recensie: Neurie als je de woorden niet kent – Bianca Marais