Recensie: Zarja en de uil van Orplid RECENSIE

Recensie: Zarja en de uil van Orplid - Christianne Stotijn

Zarja is helemaal alleen. Ze heeft niemand, geen ouders, geen broers of zussen, geen familie,... ze heeft enkel haar uil die altijd bij haar is en die tegen haar praat.

Maar dan is uil plots ook weg. Waar kan hij zijn? Zarja zoekt dagenlang naar haar uil maar hij lijkt wel onvindbaar. De enige plek waar ze nog niet gezocht heeft is Orplid, maar waarom zou uil naar Orplid gaan? Iedereen zegt dat het eiland verlaten is op enkele kluizenaars en geesten na... Zou Zarja het aandurven om de oversteek te maken naar het eiland Orplid en de zoektocht naar haar uil verder te zetten?

In Zarja en de uil van Orplid staat Zarja centraal als hoofdpersonage. Het hele boek draait om haar en de zoektocht naar haar uil. Door het verhaal heen ontmoet ze andere belangrijke en minder belangrijke personages, maar op hun leven wordt niet verder ingegaan dan nodig.

Het verhaal van Zarja en de uil van Orplid begint bij een probleem, de uil is weg en Zarja kan hem nergens vinden. Vanuit de zoektocht naar haar uil komt Zarja allerlei dingen te weten over haar verleden. Het verhaal speelt zich dus eigenlijk een beetje in omgekeerde volgorde af. Zarja is wie ze nu is, door de dingen uit haar verleden die ze nu ontdekt tijdens haar avontuur op het eiland Orplid.

Deze manier van schrijven is anders dan de meeste kinderboeken, waar er meestal iets gebeurt, de personages zoeken een oplossing en ze keren weer terug naar hun vorige leven. Omdat je nu eigenlijk midden in een verhaal begint, wordt je als lezer ook echt in het diepe gesmeten. Je weet niets over het hoofdpersonage, net zoals Zarja zelf niet over zichzelf weet, en ontdekt haar verleden dankzij de zoektocht die ze maakt.

Het verhaal zelf is niet erg simpel maar wel sprookjesachtig en mooi. Hele jonge kinderen begrijpen waarschijnlijk nog niet heel veel van het verhaal maar kunnen wel genieten van de magische gebeurtenissen, al zijn deze soms misschien net te eng voor hun. Iets oudere kinderen kunnen daar dan wel weer van genieten. Het verhaal is raadselachtig en spannend en kinderen van vijf of 6 jaar houden soms wel van boeken die een beetje een eng kantje hebben. 

Ook voor kinderen die zelf lezen is dit boek leuk. Ze ontdekken tijdens het lezen veel nieuwe woorden, soms moeilijkere woorden, die hun woordenschat doen uitbreiden. En wie nog niet goed genoeg kan lezen om alle woorden te begrijpen, kan zich zeker wel baseren op de prenten, getekend door Sieb Posthuma.

Deze zijn trouwens vrij simplistisch maar heel erg sprekend. Er werd voor het maken van de prenten gewerkt met knip-en-plakwerk, krijt en zwarte lijnen. Dit zorgt voor tekeningen die tegelijk strak en speels zijn en voor kinderen en volwassenen zeker aanspreken. Ze geven echt een meerwaarde aan het verhaal en zijn door het gebruik van de vele verschillende technieken de moeite waard om tijdens het lezen goed te bekijken en het is misschien zelfs leuk om achteraf het verhaal in eigen woorden na te vertellen aan de hand van de tekeningen.

Hoewel Zarja en de uil van Orlpid zeker geen doorsnee kinderboek is, wist Christianne Stotijn me zeker te plezieren met haar moderne vorm van een sprookje. Ik heb erg van dit boek genoten en hoop dat anderen dit ook doen.

Dit boek krijgt van mij alle hartjes die ik kan geven. Christianne Stotijn nam me vanaf de eerste zin mee in haar sprookje over Zarja en de uil van Orplid. Onder begeleiding van de prachtige tekeningen van Sieb Posthuma droomde ik weg bij Zarja's zoektocht naar haar uil en ontdekkingstocht naar haar verleden. Het is een aanrader voor ouders die hun kinderen willen laten kennismaken met een niet-alledaags mysterieus sprookje vol magische wezens.

Recensie: Zarja en de uil van Orplid - Christianne Stotijn