Recensie: The Orïsha Legacy 1 - Bloed en beenderen RECENSIE

Recensie: The Orïsha Legacy 1 Bloed en beenderen – Tomi Adeyemi

Tien jaar nadat Zélie, een divîner met een donkere huid en spierwitte haren, haar moeder verloor als gevolg van de wrede vervolging van de maji door de koning, valt haar de kans te beurt om magie terug te brengen naar Orïsha. Wanneer ze in de stad een meisje helpt te ontsnappen aan de paleiswacht, krijgt ze een voorwerp in handen dat de sluimerende magie in haar lichaam doet ontbranden. Samen met prinses Amari en haar broer Tzain begint ze aan een reis die het lot van alle divîners zal bepalen.

De Nigeriaans-Amerikaanse auteur Tomi Adeyemi schreef een klepper waarin een jong meisje het onrecht dat niet alleen haar familie, maar een volledige bevolkingsgroep is aangedaan, probeert te bestrijden. Het is een verhaal over macht en onmacht, de strijd tegen ongelijkheid en vooroordelen.

Het is echter niet de plot die van Bloed en Beenderen een fantastisch boek maakt, al stijgt ook die boven het gemiddelde uit. Het is de West-Afrikaanse setting, de scherpe karaktertekeningen en de zinderende wijze waarop magie in het verhaal tot leven wordt gewekt.

Zélie behoort tot een minderheidsgroep, maar niet eentje die per definitie volledig bepaalt wordt door afkomst. Zélies broer is bijvoorbeeld geen divîner. Het zijn de goden die bepaalde kinderen zegenen met zilverwitte haren. Ze hebben de potentie om maji te worden, al is dat onmogelijk na de zuivering die in het land is doorgevoerd. Als personage is Zélie erg krachtig, ze heeft haar tekortkomingen, is impulsief en torst een immens verdriet met zich mee, maar ze is ook vastberaden en slim. Amari en Tzain bieden evenwicht aan Zélie, al dragen zij eveneens hun eigen pijn met zich mee. Prins Inan is de onberekenbare factor in het verhaal. Hij vecht, net zoals Zélie dikwijls met zichzelf, en het is maar de vraag of Zélie hem kan vertrouwen.

Adeyemi haalde een deel van de inspiratie voor het boek uit het politiegeweld tegen de zwarte Amerikaanse bevolking en eerder bestudeerde ze de West-Afrikaanse mythologie en cultuur. De sfeer die ze weet op te roepen onderscheidt Bloed en beenderen van andere YA-fantasy boeken. In de eerste hoofdstukken openbaart een heel nieuwe wereld zich aan wie het boek openslaat. De auteur brengt het Afrikaanse landschap tot leven en introduceert moeiteloos de aparte fauna van Orïsha. Door de levendige beschrijvingen sleurt hoofdpersonage Zélie de lezer zonder problemen mee in haar onderneming.

Een extra reden om het boek in huis te halen is de mooie cover. De wapperende, witte haren van Zélie en de sprekende, zilveren ogen smeken om het vast te pakken en erin te beginnen om de magie te bevrijden. De gestileerde opdruk in glimmende rood-zwarte letters versterkt dat gevoel alleen maar.

Bloed en beenderen is een prachtboek en de cliffhanger op het einde doet meteen verlangen naar deel 2 dat in 2019 uitkomt. Tomi Adeyemi is een beloftevolle verteller die een universeel en erg actueel thema in een origineel jasje heeft weten te steken. Zélie, en vooral haar strijd, blijft hangen in het hoofd van de lezer en stemt onbewust tot nadenken. Daarnaast biedt het boek vooral een weergaloos avontuur dat er als een razende vandoor gaat en waarbij het onzeker is wat de toekomst brengt.

Recensie: The Orïsha Legacy 1 Bloed en beenderen – Tomi Adeyemi