Recensie: Duingras RECENSIE

Recensie: Duingras – Jackie van Laren

Wende is gestopt met haar opleiding en ook nog eens plotseling gedumpt door haar vriend. Reden genoeg om er even tussentuit te gaan. In een opwelling boekte ze twee weken vakantie op een Waddeneiland. Daar hoopt ze erachter te komen wat ze wil met haar leven. Maar van niets doen komt weinig terecht als Wende de Grote Vis ontdekt, de enige strandtent op het eiland. Hier raakt ze bevriend met eigenaar Axel en zijn beste vriend Vincent, en steekt ze als vanzelfsprekend de handen uit de mouwen. Tijdens het werk leert het drietal elkaar snel beter kennen, en voor Axel voelt Wende al snel meer dan alleen vriendschap. Maar is ze wel klaar voor een nieuwe liefde, ook al is het misschien maar een vakantieliefde? En dan staat plotseling haar ex voor haar neus…

Duingras is het eerste boek in de serie Eilandliefde van Jackie van Laren. Het verhaal is begonnen als feuilleton op Facebook. Iedere dag plaatste Van Laren een deel van het verhaal. Dit werd met zoveel enthousiasme ontvangen, dat Uitgeverij Boekerij besloot er een gedrukte serie van te maken. In de vier delen waaruit de serie zal bestaan, speelt iedere keer een ander personage de hoofdrol. In Duingras is dat Wende, een meisje dat onbekend is op het Waddeneiland. Met haar ontdekken we de ins en outs van het leven op zo’n eiland, van het ritme van het leven met toeristen tot de verbondenheid tussen de eilanders onderling.

Van Laren neemt haar lezer met veel enthousiasme mee naar ‘haar’ eiland. De hoofdpersonages zijn stuk voor stuk sympathiek, maar hebben allemaal heel duidelijk hun eigen karakter. Zo zijn de jongens van de Grote Vis zeer verschillend, niet alleen in doen en laten, maar Van Laren geeft ze ook hun eigen stem. Zo is Axel een enorme brombeer en Vincent een flirt, die leeft voor het plezier en zijn surfplank. Je zou je dit stelletje zo kunnen voorstellen samen. Duingras leest daarmee als een trein. Van Laren heeft een vlotte schrijfstijl, die maakt dat je het boek amper kunt wegleggen. Hieraan ligt vast ook ten grondslag dat het verhaal oorspronkelijk in delen gepubliceerd werd. Dat vraagt natuurlijk om een stijl die maakt dat je de volgende dag terug komt voor meer. Van Laren heeft dat goed in de vingers.

Helaas gaat dat misschien wel een beetje te koste van de diepgang. Veel meer dan het verwerken van verlies (in verschillende vormen) gaat dit boek namelijk niet. Maar de vraag is of dat erg is. En dan is er natuurlijk nog altijd het besef dat dit pas deel één is in een serie van vier. Duingras is een prima boek om mee op gang te komen. Van Laren neemt haar lezers mee op een heerlijke korte vakantie naar een Waddeneiland, waar je na de laatste pagina het liefst direct zelf naar toe zou gaan (jammer genoeg krijgt het eiland nergens een naam…). Gelukkig heeft dit boek voldoende zonneschijn om de vakantie gewoon naar jóu toe te brengen. Daarbij is de opbloeiende liefde van Wende en Axel voelbaar, en dat is natuurlijk ook eigenlijk waarom je een boek in een serie met de naam Eilandliefde wilt lezen.

Recensie: Duingras – Jackie van Laren