Recensie: Dromen RECENSIE

Recensie: Dromen – Nora Roberts

In Templeton House, Californië, groeien drie meisjes op. Ze voelen zich zusjes, maar de naam Templeton betekent voor elk van hen iets anders: voor Laura staat het voor haar ouderlijk huis; Kate ziet het als het toevluchtsoord waar ze na de dood van haar ouders wordt opgevangen, en voor Margo is het de plek waar haar moeder werkt en waar zij ook altijd welkom is. Maar bovenal is het voor alle drie een liefdevol thuis, waar ze samen opgroeien. Dromen bundelt de afzonderlijke verhalen van Laura, Kate en Margo over het verleden, het heden en over dromen over de toekomst.

Dromen bestaat uit drie boeken. In het eerste boek staat Margo centraal, in het tweede boek Kate en in het derde boek Laura. Domen begint dus met het verhaal van Margo, die nadat ze carrière in de modellenwereld heeft gemaakt een financieel dieptepunt heeft bereikt. Als nieuwe bron van inkomsten besluit ze een tweedehands winkel te beginnen, waarbij haar twee zussen helpende handen bieden. Dit originele en actieve idee voor een plot stijgt boven dat van de twee boeken erna uit. Hier steken de personages daadwerkelijk de handen uit de mouwen om iets moois op te bouwen, wat in de twee daaropvolgende boeken helaas ontbreekt. In deze twee boeken zijn natuurlijk wel plotten verweven, maar deze zijn minder actief als in het boek over Margo. Dit is jammer, want dit demotiveert de lezer verder te lezen in de meer dan duizend pagina’s tellende pil.

Aangezien in Dromen de hele Templeton-trilogie is gebundeld, is de kans groot dat de lezer de drie boeken in een zeer korte tijd na elkaar zal lezen. Hierdoor vallen de overeenkomsten tussen de drie boeken op. Het is jammer dat alle drie de boeken ongeveer dezelfde opbouw wat betreft romantische relaties hebben. De originaliteit per afzonderlijk boek wordt naar beneden gebracht, doordat iedere hoofdpersoon gaandeweg het verhaal een partner tegenkomt en na verloop van tijd al dan niet in het huwelijksbootje stapt. Echter is deze opbouw wel passend bij het genre waarvoor Nora Roberts schrijft. Daarnaast is het jammer dat uiterlijke beschrijvingen van voornamelijk mannelijke personages ontzettend overeen komen. Een voorbeeldje: ieder mannelijk personage heeft een aristocratische neus.

Er mogen complimenten aan Roberts gegeven worden voor haar talent voor het schrijven van ruimtebeschrijvingen. Soms zijn de ruimtebeschrijvingen symbolisch, waarbij een van de zussen haar emoties uit tijdens een zware storm. Een ander mooi voorbeeld is hoe het kantoor van Kate is ingericht. Dit kantoor is vooral praktisch ingericht, in tegenstelling tot hoe stijlvol vol designerspul Margo het zou inrichten. De inrichtingen van de vertrekken passen goed bij de personages en het is knap van Roberts dat ze dit zo juist weet toe te passen

Zo komen we ook bij de personages op zich. Roberts heeft er veel tijd en energie in gestoken om de personages afzonderlijk van elkaar neer te zetten. Margo is een heel ander type dan dat Laura is, en ook Kate is een vrouw met een eigen karakter. Alle zussen zijn individuen, terwijl ze samen zijn opgevoed. Roberts heeft dit op een natuurlijke manier uitgewerkt, waardoor de sfeer per boek aanduidt wie van de zussen aan het woord is.

Kortom: Dromen bevat drie boeken met eenvoudige plotten en met elkaar overeenkomende opbouwen. Hoewel het lezen van deze dikke pil veel spierballen en doorzettingsvermogen vergt, verdient Roberts complimenten voor het afzonderlijk neerzetten van haar personages en haar ruimtebeschrijvingen.

Recensie: Dromen – Nora Roberts