Recensie: Glazen troon 6 - Toren van de dageraad RECENSIE

Recensie: Toren van de Dageraad – Sarah J. Maas

Na de verschrikkelijke gebeurtenissen aan het einde van ‘Koningin van de Schaduw’ vervolgen we de reis van Chaol Westfall, voormalig kapitein van de Garde en nu rechterhand van Koning Dorian, en Nesryn Faliq (de nieuwe kapitein) op hun weg naar de Torre Cesme. Nu Chaol het gevoel en de beheersing in zijn benen is verloren, ligt zijn enige kans op herstel bij de beste genezers van het rijk. Daarnaast hopen ze op hun reis ook versterking te vinden voor de onvermijdelijke oorlog tegen de Valg Koning Erawan.

Ook al begint Toren van de dageraad met ‘maar’ twee bekenden, we maken al snel kennis met een hoop nieuwe personages. Net als in de eerdere boeken weet Sarah. J Maas de personages zo te beschrijven dat je ook deze keer weer in één klap verkocht bent. Voornamelijk Yrene Towers, een genezeres van de Torre, en Prins Sartaq zijn belangrijke nieuwe figuren. Net als in de vorige boeken worden de hoofdstukken vanuit de verschillende personages verteld en zo krijgen we een kijkje in het leven en de gedachtegang van zowel oude als nieuwe karakters. Hierdoor willen we natuurlijk alleen maar méér weten en dat geeft hoop voor een hele reeks aan nieuwe boeken!

Waar de vorige boeken het verhaal van voornamelijk Aelin volgde, tijdens haar avonturen in Adarlan, focust Toren van de Dageraad zich op een volledig nieuw gebied in het rijk Erilea. Chaol en Nesryn reizen af naar het Zuidelijke continent, richting Antica, waar zich de Torre Cesme bevindt. Het huis en hart van de beste genezers ter wereld. Sarah J. Maas laat ons kennis maken met een prachtige nieuwe cultuur, een nieuwe koninklijke familie en een volledig nieuwe geschiedenis van een oude wereld.

Antica wordt al jaren geregeerd door het Kaghanaat, een rijke familie waarvan het hoofd of ‘de koning’ bekend staat als de Grote Kaghan. Op dit moment wordt Antica bestuurd door Kaghan Urus, en Chaol en Nesryn verblijven in zijn paleis. Vanwege de ongelukkige dood van de jongste dochter van de Kaghan, Tumelun, zijn ook alle andere kinderen aanwezig. Elk kind van de Kaghan heeft zijn eigen taak en titel, en bijvoorbeeld prins Sartaq is kapitein van het leger van de Rukhin. Dit zorgt voor veel spanning, perfect afgewisseld met humor. 

Anders dan de andere landen en steden in Erilea geloven de inwoners van Antica in meerdere (in totaal wel 36!) goden. Hierdoor heeft de cultuur en de gebruiken van de families wel wat weg van de Oosterse landen in onze eigen wereld. Ook lijkt Sarah J. Maas de Egyptische goden als inspiratiebron te hebben gebruikt. 
Hoewel je je als lezer natuurlijk voornamelijk afvraagt wat er met onze belangrijke helden gebeurt, is het ontzettend interessant om meer te lezen over de wereld waarin deze verhalen zich afspelen. Het is duidelijk dat hierover goed is nagedacht.

Toren van de Dageraad is een fantastisch vervolg in de Glazen Troon serie. Hoewel je als trouwe lezer wellicht de aanwezigheid van Aelin kunt missen in het begin, wordt je al snel meegezogen in de nieuwe verhalen en kennis die worden gegeven. Het is dan ook zeker leuk om de gebeurtenissen in dit boek naast die van Rijk van Stormen te leggen. Alles bij elkaar wijst het zich op een bloedstollende ontknoping, in het opkomende (en helaas laatste) deel van de serie!

Recensie: Toren van de Dageraad – Sarah J. Maas