Recensie: Hier RECENSIE

Recensie: Hier – Joke van Leeuwen

Stamvader, zijn zoon Bardo, schoondochter Mara en kleindochter Kleine wonen allemaal samen aan de grens in een dorp waar verandering een vreemd woord is. Dagelijks worden ze geconfronteerd met de gevolgen van een fysieke grens, maar leren ze ook hoe de spreekwoordelijke grenzen werken.

Schrijfster Joke van Leeuwen komt beslagen op het ijs. Als winnaar van de AKO Literatuurprijs, de Gouden Ganzenveer en de Constantijn Huygensprijs heeft ze haar kunnen als literaire schrijfster reeds verschillende malen bewezen. De roman Hier ligt dan ook volledig in deze literaire lijn. Wat onmiddellijk opvalt, is de sfeer die van Leeuwen weet op te roepen. Ze kleurt haar omgeving en personages op een interessante manier door te spelen met haar woorden en zinsconstructies waarbij kleine details, zoals het gebruik van streepjes in plaats van aanhalingstekens om gesprekken aan te duiden, net voor dat tikkeltje meer zorgen. Daarbij kiest ze voor een meer beschrijvende en formelere stijl dan een doorsnee roman, wat afhankelijk van je leesvoorkeur ouderwets kan aanvoelen.

Het verhaal van Hier zelf heeft weinig om het lijf. Het is letterlijk een kijk in het leven van het gezin van een grenswachter waarbij er zo algemeen mogelijk wordt gebleven zodat de focus ligt op de visie van de mensen in plaats van de plaats/nationaliteit/… Dat maakt het universeler, maar an sich ook behoorlijk saai, misschien net omdat de personages geloofwaardig zijn, maar wel erg alledaags. Na ongeveer de helft van het boek begint de bewondering voor de schrijfstijl te tanen en wil je als lezer ergens anders je plezier uit gaan krijgen. Helaas gebeurt dat niet, integendeel zelfs. Er komen gebeurtenissen bij die eerder bedoeld lijken om te choqueren zoals de scène met Kors en de zes mannen. Gelukkig trekt van Leeuwen dat naar het einde toe weer wat recht door te zorgen voor een geloofwaardige ontwikkeling in het huwelijk van Bardo en Mara.

Hier van Joke van Leeuwen is een literaire roman waarin het meeste plezier moet worden gezocht in de schrijfstijl en het spelen met woorden en zinsconstructies. De gebeurtenissen zelf lezen namelijk als kralenketting van levensmomenten in plaats van als een film. Hoewel de opgeroepen sfeer heel aangenaam is, blijft Hier niet boeien tot het einde. Daarom drie hartjes voor dit boek.

Recensie: Hier – Joke van Leeuwen