Recensie: Het verdriet van Wilhelmina RECENSIE

Recensie: Het verdriet van Wilhelmina – Tomas Ross

Het verdriet van Wilhelmina speelt zich af in Nederland, Engeland en Nederlands-Indië in de jaren veertig, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. In 1949, als Soekarno en zijn nationalisten de onafhankelijke Republiek Indonesia hebben uitgeroepen, keert Arnie Springer terug naar Java om op zoek te gaan naar Anke de Bruyn (zijn oude jeugdliefde). Zij heeft gehoord dat haar broer niet met zijn vliegtuigje neergestort is tijdens de oorlog, maar dat hij nog leeft en gaat op zoek naar hem. Zij is echter niet de enige die hem zoekt, hij is namelijk doelbewust neergehaald en niemand mag erachter komen waarom...

Tomas Ross schrijft al meer dan dertig jaar historische thrillers en heeft aan verschillende bekroonde films en series meegewerkt. Het verdriet van Wilhelmina kan aan zijn lange bibliografie worden toegevoegd en heeft alle ingrediënten voor een spannend misdaad/oorlogsverhaal ware het niet dat Ross zijn schrijfstijl vermoeiend is om te lezen.
Buiten het feit dat hij vaak lange zinnen met bijzinnen gebruikt, schrijft hij erg uitgebreid. Hiermee bedoel ik dat Ross dingen erg gedetailleerd en soms zelfs misschien overbodig uitlegt en beschrijft. Dit zorgt ervoor dat je niet lekker door kunt lezen en soms verzand en afgeleid raakt door details en denkt 'waar ging het nu eigenlijk over?' of 'hoe kwamen we hierop?'. Soms met als gevolg dat je weer een stuk terug moet gaan lezen of dat je toevallig net een detail, dat wel van belang was, gemist hebt.

Daarnaast zijn er erg veel verschillende personen in het boek die ieder op hun eigen manier een belangrijke schakel in het verhaal vormen. Maar ook hierbij is het iedere keer weer bedenken wie nu ook alweer wie was en wat dan de verschillende relaties zijn. Een bijkomend nadeel zijn dan nog de Indische namen en termen die gebruikt worden.

Al deze dingen zorgen ervoor dat Het verdriet van Wilhelmina wat mij betreft niet echt tot zijn recht komt. De essentie van het verhaal, namelijk een complot van Wilhelmina en Churchill, is intrigerend en spannend maar pas aan het einde van het verhaal krijg je pas een klein beetje het gevoel dat je benieuwd bent wat er gaat gebeuren. Helaas heb je je, om hier te geraken, eerst al door zo'n tweehonderdvijftig pagina's moeten worstelen. Twee hartjes voor de essentie van het verhaal.

Recensie: Het verdriet van Wilhelmina – Tomas Ross