Recensie: De buitenstaander RECENSIE

Recensie: De buitenstaander – Stephen King  - 4 hartjes

Elke liefhebber van spannende thrillers kijkt steeds reikhalzend uit naar de nieuwste Stephen King. De Amerikaanse veelschrijver van horror en fantasy heeft al tal van pareltjes op zijn palmares staan, denk maar aan The Shining, The Green Mile, Carrie, Misery en Het. Zijn boeken zijn ware page-turners en met zijn filmisch schrijven zorgt hij er gelijk voor dat je je onmiddellijk een voorstelling kan maken van zijn werk. Zijn nieuwste roman De buitenstaander is opnieuw een vintage-King en bezit alle ingrediënten die we gewoon zijn van de meesterverteller: spannend van begin tot eind, levensechte personages, het beruchte fantasie-element en een razend tempo.

De lezer wordt al vanaf het begin naar de keel gegrepen met een gruwelijke moord op een elfjarig jongetje.  De plaatselijke baseballcoach wordt met veel bombarie tijdens een wedstrijd en voor het oog van iedereen gearresteerd, want de forensische bewijzen en ooggetuigenverslagen verwijzen verpletterend in zijn richting. En toch heeft de coach een sluitend alibi. In de nasleep van de arrestatie krijgen we nog meer moorden en sterfgevallen en de lokale politie komt in een zeer slecht daglicht te staan. Nochtans blijven de forensische bewijzen overeind. En zo ontstaat het ware mysterie. Als de zaak opvallende gelijkenissen vertoont met een moord op twee jonge meisjes 300 kilometer verderop, besluit  rechercheur Anderson toch verder onderzoek te doen – deels uit interesse, deels om van zijn schuldgevoel af te geraken - en komt hij met de hulp van privédetective Holly Gibney op het spoor van de dader. In het bloedstollend einde vallen nog meer slachtoffers, maar krijgt de lezer ook de ware toedracht van het geheel te zien. Typisch voor King is dat hij een personage uit zijn vorige boeken, Holly Gibney uit de reeks over de Mercedes-moordenaar, een grote rol geeft in dit nieuwe verhaal. Tevens verwijst dit personage verschillende keren naar gebeurtenissen en personages uit die vorige reeks. Leuk voor de King-kenner, voor de niet-kenners geen bezwaar omdat ze niet essentieel zijn.

De buitenstaander kent een sprankelend begin, met hopen spanning en een razend tempo,  maar krijgt een kleine dip in het midden van het verhaal. Even lijkt het erop alsof King aan het breien gaat om het verhaal wat langer te rekken, maar op het einde zit de vaart er weer in en dat maakt veel goed.  Ook de opbouw is perfect uitgekiend: elf delen vol wisselende perspectieven en plotwendingen waardoor de aandacht behouden blijft. Wie niet van sciencefiction houdt, is meestal geen grote fan van King, maar deze keer probeert hij ook die lezers te overtuigen. Alle personages in De buitenstaander zijn levensecht, goed uitgebalanceerd en vertonen oprechte emoties. King waakt hierover tot in de kleinste details.  Wie zich openstelt voor een klein beetje fantasie gaat zeker mee in het verhaal.

Recensie: De buitenstaander – Stephen King