Recensie: Eten met Franciscus RECENSIE

Recensie: Eten met Franciscus - Roberto Alborghetti

Eten met Franciscus van Roberto Alborghetti mag een bijzonder boek worden genoemd. Het klinkt niet heel cool, een kookboek over het eten met de Paus. Misschien ook een boek wat je niet zomaar aanschaft wanneer je het ziet liggen. Maar wanneer je weet dat Franciscus, geboren als Jorge Mario Bergoglio, voordat hij aan de priesteropleiding startte afstudeerde als Levensmiddelentechnoloog en dat zijn roots liggen in Piemonte in Italië, dan wordt het al wat anders. Dat Jorge Mario Bergoglio een speciale band heeft met eten bleek al tijdens zijn eerste openbare optreden als paus op het St. Pietersplein en vervolgens iedere zondag waarbij hij steevast iedereen 'Smakelijk eten' toewenst.

In Eten met Franciscus staan veel Italiaanse gerechten. Ook uit Piemonte, dat vooral bekend staat als wijnstreek. De recepten nodigen stuk voor stuk uit om uitgeprobeerd te worden. Jorge Mario Bergoglio houdt van eerlijke eenvoudige gerechten zonder al te veel opsmuk. Wat te denken van een Bagna cauda, een soort van groentefondue in een saus op basis van ansjovis en knoflook, of een Risotto op z'n Piemontees. Net zo lekker en eenvoudig als de spaghetti met gehaktballetjes of de pizza met mozzarella en gele tomaatjes.

Maar het waren de voorouders van Jorge Mario Bergoglio die oorspronkelijk uit Italië kwamen. Deze emigreerden naar Argentinië en Jorge Mario Bergoglio is dan ook Argentijn van geboorte. Daarom vinden we in het boek veel Argentijnse en andere Zuid-Amerikaanse gerechten, zoals Empanadas, Asado met chimichuri en Cerdo relleno, wat zoveel betekent als gevuld varkensvlees.

De recepten zijn niet persé allemaal van de paus. Het zijn ook gerechten waarvan men weet dat hij ze lekker vindt, bijvoorbeeld omdat hij ze laat bezorgen op het Vaticaan of omdat hij ze graag serveert aan groepen passanten die het Vaticaan bezoeken of die hij uitnodigt. Dat kunnen kloosterzusters zijn maar net zo goed zwervers uit Rome. De 'kip uit de oven' is zeker een recept van Bergoglio zelf. Hij dicteerde het aan een student die in paniek was geschoten omdat Bergoglio hem had gevraagd voor een groep studenten te koken.

Ook vertelde hij zelf het verhaal over een moeder die haar kinderen hun cotoletta alla Milanese liet delen met een zwerver die aan de deur stond. Die koteletjes op Milanese wijze maakte ik ook. Het is de Italiaanse variant van een schnitzel: gepaneerde kalfskarbonade . Ik serveerde het zoals in het boek beschreven met rozemarijnaardappeltjes uit de oven en een frisse salade.

Niet alle gerechten in Eten met Franciscus zijn Argentijns of Italiaans. Zo koos Roberto Alborghetti er ook voor om een recept voor Paella op te nemen omdat Jorge Mario Bergoglio deze volgens een vriendin als een echte masterchef kon bereiden. Reden genoeg om deze uit te proberen natuurlijk. Het was een zalige paella al blijkt nergens dat dit de versie van Paus Franciscus is.

Het boek kent geen opbouw van voorgerecht naar dessert. De desserts (Dolci) staan dan ook door het hele boek. Ook hierbij klassiekers als Argentijnse Dulce de leche, Franse Savarin en Arabische Halva en een beroemde Italiaanse Hazelnoottaart zonder bloem.

Om Eten met Franciscus van Roberto Alborghetti af te doen als een kookboek zou niet terecht zijn. Het is ook een boek over de Jezuïet Jorge Mario Bergoglio. Deze priesterorde heeft tot doel gesteld anderen te helpen. Bergoglio doet dat door minderbedeelden te voorzien van voedsel en om welgestelden aan te moedigen hetzelfde te doen. Daarnaast spreekt hij zich regelmatig uit over gezonde biologische voeding, over voedselverspilling en het eerlijker verdelen van voedsel. Deze items komen steeds terug in de vele luchtig geschreven verhalen uit Italië en Argentinië waarbij vooral zijn ontmoetingen met gewone mensen centraal staan.

Eten met Franciscus is zeker de moeite van het lezen waard. De recepten zijn verrassend eenvoudig en eigenlijk wil je ze allemaal maken en uitproberen. De verhalen geven je een heel ander beeld van Jorge Mario Bergoglio.

Recensie: Eten met Franciscus - Roberto Alborghetti