Recensie: Veldheer Banner RECENSIE

Recensie: Veldheer Banner – Marie Kessels

Saul Banner wordt al vroeg in zijn leven gediagnosticeerd met Parkinson. Een vervelende ziekte die zijn hele leven op zijn kop zet. Dana Stromberg maakt dit alles als vriendin en minnares van dichtbij mee. Samen in zijn appartementje in de stad worden ze geconfronteerd met alle gestalten die deze grillige ziekte aan kan nemen. 

Marie Kessels beschrijft in Veldheer Banner de ziekte Parkinson waarvoor ze een projectsubsidie van het Nederlands Letterenfonds ontving. Volgens de achterflap van het boek, moet Veldheer Banner de lezer een beeld geven van Parkinson. Als leek is niet uit het boek op te maken, wat de ziekte nu precies inhoudt. Enerzijds lees je hoe moeilijk en teleurstellend het voor Saul is om zijn gewone leventje op te geven en elk moment van de dag geleefd te worden door een ziekte. Anderzijds is Saul helemaal geen goed voorbeeld. Als filosoof benadert Saul de wereld heel anders dan de gemiddelde Nederlander. Hierdoor geeft het boek geen goed inzicht in de impact van de ziekte, omdat Sauls levensstandaard al heel erg afwijkt.

Veldheer Banner is heel typerend voor de Nederlandse literatuur. In het hele boek wordt het leven bepaald aan de hand van seks. Elk dieptepunt, elk hoogtepunt en elke willekeurige andere dag staat in het teken van seks. Ook zijn Dana en Saul beide werkzaam in de “kunst”. Relaties worden ondermijnd en het enige recht van vrouwen (niet werkzaam in de kunst of literatuur) is het aanrecht. Ook het gezinsleven, met name hun eigen kinderen, worden geminacht. Heel tegenstrijdig is bijvoorbeeld het feit dat Saul zich als filosoof heel erg verdiept in psychologie, het leven en gedrag van mensen, maar dat hij zelf zich totaal niet kan inleven in zijn medemens.

Een ander paradox in het boek is dat Saul Dana over al zijn affaires en huwelijken vertelt en Dana hem vervolgens complimenteert dat hij zo trouw is gebleven aan alle mensen om hem heen. Terwijl hij dus vreemd gaat en zijn kinderen in de steek laat.

Dana is eigenlijk heel onzeker en Saul maakt daar misbruik van. Zo laat hij haar pillen slikken in de hoop dat ze net zoals hij reageert op zijn medicijnen. Ook hemelt Dana Saul constant op. In het begin is het heel mooi om te lezen hoe iemand schoonheid vindt bij een zieke, maar het wordt al snel doodvermoeiend.

In het begin duurt het even voordat je een beetje in het boek zit, maar halverwege krijgt Veldheer Banner dan toch een bepaalde charme dat het de nieuwsgierigheid van de lezer wekt. Want wat zal het volgende struikelblok worden voor Saul? En zal hij er weer bovenop komen? Maar het derde deel van het boek is weer zeer teleurstellend. Hele hoofdstukken worden gewijd aan seks, het verhaal en de discussies tussen Dana en Saul worden eentonig en ook het gebrek aan respect gaat tegenstaan. Tot slot worden alle koosnaampjes die Dana en Saul aan elkaar geven een grote ergernis.

Marie Kessels begon met Veldheer Banner aan een lastig concept en het is naar mijn mening niet helemaal gelukt de boodschap over te brengen. Het verhaal wordt eentonig en de respectloosheid van Saul breekt het verhaal op. Omdat men alleen de situatie vanuit Dana meekrijgt, is het boek ook te eenzijdig en incompleet. Mocht je geïnteresseerd zijn in Parkinson kan het boek zeker een meerwaarde hebben, al is Saul geen representatieve Nederlander met Parkinson.

Recensie: Veldheer Banner – Marie Kessels