Recensie: Sexdagboek RECENSIE

Recensie: Sexdagboek – Heleen van Royen

Een seksdagboek. Dat is wat Heleen van Royen met dit boek beloofde te schrijven en dat is precies wat ze heeft gedaan. Ongeveer een jaar lang schreef Van Royen iedere vrijpartij met haar 29-jarige vriend op, en al die verhalen samen vormen dit dagboek. Het Sexdagboek beloofd daarmee een modern inkijkje in de vrouwelijke seksuele beleving te zijn. Een gedetailleerd beeld van het seksleven van dit koppel. Van Royen wilt de schaamte over seks doorbreken, seks normaliseren en vrouwen een kans geven zich te laten inspireren door haar seksleven. Ze spreekt zelfs over bevrijding. Een feministisch uitgangspunt, zogezegd. Een interessant concept, want een heel boek dat ‘slechts’ over iemands seksleven gaat, kan dat blijven boeien?

Van Royen valt met het sexdagboek meteen met de deur in huis. De eerst vastgelegde vrijpartij is net voorbij. Er was een zaadlozing over buik en borsten, een vibrator en aftrekken terwijl de ander toekijkt. Dat allemaal op de eerste bladzijde. 270 bladzijdes zal dit de kern van het boek zijn. Seks, in duidelijke taal beschreven. Heleen en Bart zijn allebei behoorlijk content met hun seksleven. Het is regelmatig, waarbij Heleen vaak een gedienstige rol heeft. In haar taalgebruik is Van Royen heel direct. “Ik wil je neuken” en “Bart zet me na afloop op mijn knieën, ‘waar wil je het?’ ‘over mijn billen’” zijn varianten van zinnen die meermaals langskomen. Er komt weinig voorspel aan te pas, de daad is vaak waar het seksen mee start.

Heleen vraagt zich op een bepaald moment af waarom haar, of het vrouwelijke, orgasme ondergeschikt is aan dat van de man. Dit soort gedachten maken het Sexdagboek boeiend. Het zijn niet de beschrijvingen van de seksuele handelingen, maar het gefilosofeer van Heleen rondom haar eigen seksleven die de lezer weten vast te houden. Waarom vindt ze spannend wat ze spannend vindt en waarom gedraagt ze zich op de manier waarop ze zich gedraagt. Taboes worden niet vermeden: het gaat over vaginale droogheid, egoïstisch gedrag in de slaapkamer, het vinden van een mannelijke gigolo, vibrators en andere seksuele artikelen om te gebruiken met je partner. Hoewel alles wordt benoemd, wordt er niet gepoogd opwinding op te wekken bij de lezer. Wat dit boek een interessant uitgangspunt geeft.

Heleen van Royen levert wat ze beloofd heeft: een ongegeneerd kijkje in een vrouwelijk seksleven. Een zogenaamde seksuele autobiografie, zoals er nog niet eerder was. Maar tegelijkertijd is het niet meer dan dat: het seksleven van één vrouw. Het zal sommige vrouwen bekoren, en andere vrouwen zullen zich beseffen wat ze vooral niet willen de slaapkamer.

Recensie: Sexdagboek – Heleen van Royen