Recensie: Ze zullen verdrinken in hun moeders tranen RECENSIE

Recensie: Ze Zullen Verdrinken In Hun Moeders Tranen - Johannes Anyuru

Drie jonge mensen besluiten een terroristische aanslag te plegen in een stripwinkel. Op het moment van de aanslag houdt een cartoonist een lezing over zijn nieuwe satirische strip De Profeet. Eén van de aanslagplegers, een jonge vrouw genaamd Nour, heeft als taak de gebeurtenis vast te leggen op camera. Zij is uiteindelijk de enige die de aanslag overleeft. Uiteindelijk eindigt ze in een tbs-kliniek, waar een schrijver haar bezoekt. Ze vertelt haar hele levensverhaal. Ze zou vanuit de toekomst naar deze tijd gezonden zijn. Ze geeft aan gekomen te zijn om de geschiedenis te veranderen. Wanneer de schrijver de waarheid probeert te ontrafelen, blijkt deze bijzonder gruwelijk te zijn.

De Zweedse auteur Johannes Anyuru draagt met het boek Ze zullen verdrinken in hun moeders tranen een steentje bij aan de Nederlandse literatuur. Het verhaal correleert met de huidige tijd waarin we leven. Een tijd waarin terroristische aanslagen steeds vaker op de voorpagina van onze kranten terug te vinden zijn.

Zodra je het boek openslaat, val je meteen met je neus in de boter. Als lezer bevindt je je op de achterbank van een witte Opel. Drie aanslagplegers zijn onderweg naar hun doelwit. Dat maakt wel dat je als lezer nog erg zoekend bent in het begin. Beetje bij beetje wordt duidelijker in welke situatie Nour, het hoofdpersonage, zich bevindt. Doel van de aanslag is de moord op de cartoonist te filmen. Daarna zou deze ‘viral’ gaan op het internet. Nour overleeft de aanslag op het nippertje. Anyuru weet de gebeurtenis zeer gedetailleerd te beschrijven, waardoor je echt het gevoel hebt dat je naast Nour in die stripwinkel staat. Wat betreft het karakter van Nour, is er in het begin nog veel vaag. Zelf worstelt ze ook met haar afkomst en wie ze is. Als lezer maakt je dit erg nieuwsgierig naar de rest van het verhaal. Vanaf hoofdstuk 2 leer je Nour, de schrijver en de huidige samenleving in Zweden zelf beter kennen.

Vooral de vertelwijze van Anyuru in Ze zullen verdrinken in hun moeders tranen intrigeert. Op unieke wijze schetst hij het levensverhaal van Nour, wat enige voorspelbaarheid uitsluit. In het verhaal bezoekt een schrijver haar, terwijl ze onder behandeling is in een psychiatrisch centrum. Nour krijgt zo de kans om haar eigen verhaal te vertellen. Waarna de schrijver in kwestie de waarheid onthult. Ze zullen verdrinken in hun moeders tranen is een verhaal als geen ander. Anyuru speelt met het vertelperspectief door zowel de schrijver als Nour in de ik-vorm weer te geven. Tussen de realiteit en het toekomstbeeld van Nour bevindt zich een grijs gebied. In combinatie met de verspringingen in de tijd, kan het verhaal soms verwarrend maken. Dit vergt veel van de lezer.

Naast de schrijnende gebeurtenissen in dit verhaal, biedt Ze zullen verdrinken in hun moeders tranen ook hoop. Nour wilde de toekomst op een positieve manier veranderen en een ander persoon worden. De schrijver schrijft zijn boek omdat er altijd wel iemand klaarstaat om de duisternis binnen te laten in het leven. Die mensen, ‘zullen verdrinken in hun moeders tranen’.

Recensie: Ze Zullen Verdrinken In Hun Moeders Tranen - Johannes Anyuru