Recensie: De beer naar Wammerswald RECENSIE

Recensie: De beer naar Wammerswald – Stefan Boonen & Tom Schoonooghe

Wanneer Jakob voor de negende keer naar een nieuwe school moet gaan, wordt hij opgepikt door directeur Salto. Hij is de baas van de firma Tweeboom, een firma die alle problemen van dieren oplost. Samen met Jakob redden ze een weemoedige hond, een overmoedige kat, een verveeld konijn en een beer. De beer moet teruggebracht worden naar zijn thuis in het Wammerswald. Zo’n verre reis voor een jongen die eigenlijk op school moest zitten!

Aan fantasie heeft Stefan Boonen geen gebrek. In zijn boek De beer naar Wammerswald komen genoeg aspecten aan bod die in het leven echt niet kunnen. Toch is het boek geen pure fantasie, maar bevat het ook een goede portie realiteit. Een perfecte mengeling voor een kinderboek. Enkel jammer dat we als lezer toch niet helemaal meegesleurd kunnen worden in de wereld van Jakob. En dit wel door enkele zaken:

Waarom hij het doet is een goede vraag, maar Stefan Boonen is een meester in het onderbreken van zijn verhaal door onbenullige informatie. Als hij die informatie nu op een leuke manier verwerkte in het verhaal, zou het niet zo storen. Maar nu onderbreekt hij letterlijk het verhaal door zijn informatie te uiten via een nieuwe alinea en soms zelfs een waarschuwing dat er uitleg gegeven wordt. Dit is echter zo een afknapper, want het haalt de lezer uit het verhaal. Vaak gaan deze alinea’s over de achtergrond van een personage, zijn karakter, uiterlijk, verleden… Dikwijls is deze info niet nodig om het verhaal een meerwaarde te geven of het moet mooier verwerkt worden in de verhaallijn zelf, wanneer het personage ook daadwerkelijk opduikt. Soms krijgen we heel een achtergrondverhaal voor een personage dat twee pagina’s aan bod komt. Dat geeft de lezer het idee dat het personage van belang is, terwijl het eigenlijk puur dient ter opvulling. Jammer, maar helaas.

Dit is niet het enige aspect dat de lezer uit zijn concentratie haalt. Op één of andere manier worden er in De beer naar Wammerswald heel veel tekens gebruikt zoals pijltjes en plusjes. In plaats van een zin fatsoenlijk te formuleren, worden er symbolen gebruikt. Een plusje, bijvoorbeeld, voor een opsomming. Hoewel de bedoeling van deze tekens duidelijk is, verstoort het het leesproces. Net zoiets als uren op te schrijven zoals de digitale klok. In de plaats van tien over zeven te schrijven, schrijft Stefan Boonen het op als 7:10. Voor een volwassene geen enkel probleem, maar er zijn vast nog zevenjarige die niet weten hoe ze dat moeten lezen. En aangezien het een kinderboek is, is ook dit wat minder.

Weer een pluspunt voor het boek zijn de leuke illustraties door Tom Schoonooghe. De aparte stijl van de tekeningen past perfect bij het gekke verhaal. Het zijn misschien niet de duidelijkste prentjes maar als je het verhaal leest snap je ze wel en zijn ze een fijne meerwaarde aan De beer naar Wammerswald.

Het leuke verhaal en fijne tekeningen maken het verhaal tot een mooi geheel. Enkel jammer dat de schrijfstijl de magie van dit boek een beetje te niet doet.

Recensie: De beer naar Wammerswald – Stefan Boonen & Tom Schoonooghe