Recensie: Als mijn dochter RECENSIE

Recensie: Als mijn dochter – Gustavo Malajovich

Gustavo Malajovich is een bekende Argentijnse scenarioschrijver die met El Jardín de Bronce zijn debuut in de schrijverswereld maakte. In mei 2018 werd dit boek door Xander Uitgevers vertaald naar het Nederlands onder de titel Als Mijn Dochter. HBO bracht in 2016 de televisieserie The Bronze Garden over dit boek uit en heeft recentelijk laten weten dat er een tweede seizoen in productie gaat. 

Fabían en Lila vormen met hun vierjarige dochtertje Moira een gelukkig gezinnetje. Op een dag valt hun leven in puin. Moira gaat met de oppas naar een kinderfeestje, maar zij komen daar nooit aan. Er wordt een onderzoek geopend door de politie en het blijkt dat Moira en haar nanny Cecelia voor het laatst gezien zijn op een metrostation in Buenos Aires. Verdere informatie is er niet. Er zijn geen getuigen, geen motieven voor de verdwijning en geen verdere aanknopingspunten. Langzaamaan stokt het onderzoek en wordt Fabían radeloos...

Tijdens het lezen is goed te merken dat Malajovich van origine een scenarioschrijver is. Voor een leesboek introduceert hij voor het mooie net te veel personages en geeft hij te veel details, waardoor het verhaal langdradig wordt. Als Mijn Dochter heeft een trage opbouw en een heleboel pagina's nodig om het verhaal te vertellen. Van de 550 pagina's hadden er zeker 200 geschrapt kunnen worden om tot hetzelfde verhaal te komen. Toch stoort het nergens en dit is te wijten aan de deugdelijke schrijfstijl van de auteur. De lange passages worden fascinerend door subtiele en treffende gegevens, waardoor de nieuwsgierigheid geprikkeld blijft en je het boek eigenlijk niet weg wilt leggen. De laatste 100 pagina's geven alle personages een plaats in het verhaal en leiden je naar een bijzondere ontknoping die je nog even bij zal blijven. Toch zijn de details teveel in overvloed aanwezig, wat afbreuk aan het mysterie en de spanning doet.

De relatie tussen Fabían en zijn vriendin Lila neemt flink wat pagina's in beslag. Niet geheel vreemd, omdat zij de ouders zijn van het kind dat plotsklaps vermist is en waar geen kruimeltje meer van te vinden is. Hun relatie wordt op de proef gesteld en Malajovich zet dit zeer geloofwaardig neer in zijn werk. De wanhoop die zich in eerste instantie openbaart, tot de schuldgevoelens en de wroeging naar elkaar. Fabíans gevoelens zijn realistisch omschreven en hierdoor draag je hem een warm hart toe en hoop je op een goede afloop.

De auteur heeft verschillende persoonsvormen gebruikt voor verschillende personages. We lezen het meest vanuit Fabían, maar regelmatig worden deze hoofdstukken afgewisseld door cursieve teksten die in eerste persoon geschreven zijn. Dit creëert nog meer mysterie, omdat we lang niet weten wie deze persoon is. Deze afwisselende manier van schrijven is even wennen, maar niet vervelend. 

Als Mijn Dochter is een prima roman voor de lezer die van een klepper houdt, waarin niet teveel actie wordt weergegeven. Sluimerend werkt Malajovich naar een frisse ontknoping die menig lezer versteld zal doen staan.

Recensie: Als mijn dochter – Gustavo Malajovich